Fraaie roman over niet zo fraaie sport

Toegegeven, ik ben een fan van het werk van Louis Van Dievel. In zijn volkse stijl blijft hij dicht bij het interesseveld van de modale Vlaming. Zijn dialogen zijn vaak rauw en ongezouten, maar sluiten wel aan bij de Vlaamse volksaard. In dit boek slaat hij de armen in elkaar met Michel Wuyts, de bekwame wielerverslaggever, die na zijn pensioen als BRT-medewerker een ongetwijfeld lucratieve deal heeft gesloten met het verfoeilijke VTM, de commerciële zender die erin slaagt om iedere sportverslaggeving te degraderen ten voordele van de commercie. Daarmee heeft Michel, althans bij mij, veel van zijn krediet verloren. Hoeveel hij schreef van dit boek of hoe groot zijn bijdrage in dit boek geweest is, daar hebben we het raden naar, maar zijn inhoudelijke inbreng is zonneklaar. In dit boek wordt er een niet zo fraai beeld geschetst van de nochtans razend populaire wielersport. Er wordt gretig met zwart geld in enveloppes geschoven. Bovendien schetsen de auteurs een weinig verkwikkend beeld van niet zo cleane praktijken in het peloton. Wat toch wel een spannende en intrigerende roman oplevert. Wel weer zeer slechte punten voor de schrijver die verantwoordelijk is voor de tekst op de achterflap. Hij slaagt erin om de plot volledig weg te geven in drie korte alinea's. Nu ja, ook de auteurs beginnen het boek met de dramatische ontknoping, om dan de weg erheen te beschrijven. Maar dat stoort de lezer niet. Zeker als die, zoals ik, weigert om de achterflap te lezen vóór het boek gelezen te hebben.
De koers is van ons, maar duidelijk niet van harte als je dit boek gelezen hebt.