Origineel, beklemmend, realistisch en eigentijds

Wees onzichtbaar is een boek dat mij nog heel lang bij zal blijven. Ondanks de omvang van nog net geen 600 bladzijdes is het boek ontzettend boeiend en dat blijft het ook tot het einde. Dit komt waarschijnlijk door de afwisseling die de schrijver heeft aangebracht. Je leest over zijn thuissituatie, over school en over zijn leven op straat, bij vrienden of zijn bijbaantje.

Het boek heeft echt van alles: het is origineel, beklemmend, realistisch en eigentijds. De hoofdpersoon Metin maakt een bijzondere ontwikkeling mee, maar ook de bijpersonen in het verhaal doen dat. Het verhaal overbrugt ongeveer vijftien jaar en je leert iedereen zo goed kennen, dat het familie van je zou kunnen zijn. Dit zorgt er echt voor dat je de personen in je hart sluit en aan het einde van het boek ben je er helemaal nog niet klaar voor om al afscheid te moeten nemen.

Heel even dacht ik dat het boek een anticlimax zou hebben, omdat ik van tevoren verwacht had meer te lezen over de Bijlmerramp en dat dit wel een prominente rol in het verhaal zou gaan nemen. Dit gebeurde echter niet. Sterker nog, de ramp zelf blijft behoorlijk op de achtergrond van het verhaal. Later begreep ik dat niet de ramp zelf een rol speelt, maar de impact die het heeft op bepaalde personen in het boek. En dat is dan weer zo sterk uitgewerkt, dat het niet uitmaakt dat de ramp niet het hoogtepunt van het verhaal is.

Het boek leert veel over de jaren ’80 en ’90 in een stuk Nederland waar ik in eerste instantie nog weinig van wist. Een immigrantengezin dat naar Nederland komt en hier een nieuw leven op moet bouwen. Tegelijkertijd had het elk gezin kunnen zijn. Een jongen die worstelt met zijn thuissituatie door een tirannieke vader en ook nog eens het mikpunt wordt op school van pesterijen. Ik denk dat we allemaal wel iemand kennen die iets soortgelijks heeft meegemaakt. Ook het toegankelijke en beeldende taalgebruik maken dat, als je je al niet kon herkennen in Metins situatie, je je heel goed in kunt leven in hem.

De zinnen en woorden die Murat Isik gebruikt, raken me. Ze zijn passend bij het verhaal wat hij vertellen wil en ik heb zo intens meegeleefd met Metin. Er waren momenten dat ik echt van spanning mijn adem heb in gehouden. Elk hoofdstuk lijkt een kort verhaal en geeft elke keer een stukje meer prijs, het doet sterk denken aan een autobiografie. Het is erg realistisch en geeft een zeer goede inkijk in het leven van een Turkse jongen in een snel veranderende maatschappij. Het verhaal komt zo goed tot leven dat ik alles voor me kon zien terwijl ik het boek las. Het was zelfs zo erg dat ik er over gedroomd heb. Krijg dat maar eens voor elkaar als schrijver.