Good bad girl

Twintig jaar na de verdwijning van een baby wordt een vrouw vermoord in een verzorgingstehuis. Twee misdaden, ogenschijnlijk los van elkaar, blijken met elkaar verweven. De koppige tachtigjarige Edith plant haar ontsnapping uit het tehuis, terwijl haar verzorgster Patience – een pathologische leugenaar – langzaam haar vertrouwen wint. Ondertussen weigert Ediths dochter Clio elk contact met haar moeder, maar raakt ze zelf in gevaar door een onbetrouwbare nieuwkomer. Ondanks hun wantrouwen moeten drie vrouwen hun geheimen onder ogen zien om een mysterie te ontrafelen. Twee moorden, drie verdachten en één slachtoffer.

In dit boek maken we kennis met Patience, een verzorgster die meer geheimen met zich meedraagt dan ze laat blijken. Edith, ooit detective, woont inmiddels in een verzorgingstehuis en lijkt alles goed op een rijtje te hebben. Clio, Ediths dochter, worstelt met opgekropte emoties en een ingewikkelde familiegeschiedenis. En Franky probeert de geheimen uit het verleden te ontrafelen. Het verhaal opent met een moord in het tehuis én de verdwijning van een baby. Twee gebeurtenissen die aanvankelijk los van elkaar lijken, maar uiteindelijk nauw met elkaar verweven blijken.

Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit Franky, Patience, Edith en Clio. Hun levens raken op verschillende manieren met elkaar verbonden, de personages kruisen elkaar regelmatig, maar net niet op de momenten die ertoe doen. In enkele hoofdstukken word je bovendien meegenomen naar het verleden, waardoor langzaam duidelijk wordt hoe de puzzelstukjes in elkaar passen. Hoewel er verrassende wendingen zijn, vond ik de ontknoping uiteindelijk voorspelbaar.

Alice Feeney verkent thema’s als postnatale depressie, de uitdagingen van ouderschap en de vaak complexe moeder-dochterrelatie. Door deze thematiek voelen de personages menselijker en herkenbaarder aan. Ondanks deze interessante thematiek viel het boek mij persoonlijk tegen. Het was mijn eerste kennismaking met deze auteur en door de enthousiaste verhalen over eerdere titels had ik hoge verwachtingen. Helaas vond ik het niet spannend en eerder langdradig. Soms te uitgebreid, maar tegelijk te weinig in detail, met veel informatie die voor mij weinig toevoegde. Op sommige momenten voelde het vaag en onrealistisch.

Wat Feeney wel goed weet te combineren, is de overgang van complexere thematiek naar luchtigere situaties. Haar schrijfstijl is vlot en beeldend, waardoor het boek prettig wegleest en je je gemakkelijk een voorstelling van de omgeving kunt maken. Bovendien bevat het verhaal enkele prachtige en soms humoristische quotes en uitspraken die me zijn bijgebleven.