Voor even terug naar de Zeeuwse Kust.

Bij Hoog en Laag, een feelgoodroman van Jacodine van de Velde, bracht me weer even terug naar de heerlijke vakanties, die ik daar doorgebracht heb met mijn gezin. Eerder las ik van haar al de “serie” Takkenthee", maar dit boek sprak me zoveel meer aan, omdat het in een voor mij heel bekend gebied afspeelt. Plaatsen als Oostkapelle, Westkapelle en Domburg hebben we jarenlang bezocht. De toren, bunkers en het kanon in Westkapelle zag ik meteen voor me en ook een gedeelte van de Atlantic Wall is nog te zien midden in de prachtige natuur. Hierover schrijft Jacodine met veel liefde en heel beeldend. Je waant je echt in die streek. Ook komt zo een belangrijk stuk Zeeuwse historie ter sprake.

Daarnaast staat de zoektocht van Mare centraal. Het verhaal wordt vanuit haar verteld. Na een aantal heftige gebeurtenissen in haar leven besluit ze af te reizen naar het huisje van haar opa en oma in Westkapelle. Ze probeert daar weer helder te krijgen wat ze met haar toekomst wil. Haar tweede zoektocht start met het vinden van een oude brief van haar opa. Ze gaat op zoek naar de geschiedenis van haar familie ten tijde van de oorlog. Hierbij wordt ze geholpen door de opa van Boris, Wannes. Maar ook Boris blijkt zijn eigen verhaal met zich mee te dragen. Hij komt nors en gesloten over, maar als hij zich tenslotte toch voor Mare openstelt, komt er een ongelooflijk mooi en lief persoon tevoorschijn.

De schrijfstijl van Jacodine is zoals gezegd beeldend, maar ook liefdevol en met veel emoties. De vergelijking van de emoties van Mare met het water vond ik erg treffend. In het onderwijs gebruiken we “Rots en water”-training om de kinderen bewust te maken van hun gevoelens en emoties. Je kunt stijf en stram als een rots zijn, waardoor iedereen met een grote boog om je heen gaat. Of meegaand als water, waardoor je veel benaderbaar bent. Wat voor gevolgen heeft dat voor jou? Zo ook bij Mare. Ze ontdekt dat ze net als het water kan meebewegen maar wel zelf haar keuzes moet maken.
“Ik bepaal de koers en verder zal ik meebewegen, net als het water”.
Dat hoeft niet in een dag. Westkapelle heeft er ook 19 jaar over gedaan om alles weer op te bouwen, na de verwoestingen van de oorlog.

Een echte aanrader voor een ieder die zich even in het heerlijke Walcheren onder wil dompelen.