Teveel van het goede

Het boek begint veelbelovend, de nog heel jonge Emil heeft met de diagnose alzheimer niet lang meer te leven. In plaats van zich over te leveren aan dokters en hun onderzoeken en de medelijdende houding van familie en vrienden, koopt hij stiekem een camper en gaat er vandoor, op reis met de hem onbekende Joanne, een zwijgzame jonge vrouw, de enige persoon die op zijn advertentie waarin hij zoekt naar een reisgenoot "voor een laatste avontuur" heeft gereageerd. Dit gegeven kon een boeiend boek opleveren dacht ik.
Toch was het boek aan mij niet besteed, het leest in eerste instantie wel vlot maar de in principe tragische geschiedenis verdrinkt al snel in een teveel aan mindfulness en zogenaamd diepzinnige en zweverige citaten, ook de verwijzingen naar de boeken van Paulo Coelho doen mij eerder aan een oppervlakkig zelfhulpboek denken dan aan een roman.
Het is vast erg goed bedoeld allemaal, maar echt geloven in de personages en hun verwikkelingen kon ik niet.
Ik heb het boek wel uitgelezen, ik was toch nieuwsgierig genoeg geworden naar hoe het boek zou eindigen..