Lezersrecensie
Poëzie in woord en beeld.
Oost-Azië - J.Slauerhof
Deze dichtbundel is in ‘woord’ al uitgegeven in 1928 onder de naam van J.Ravenswood, een pseudoniem van Slauerhof. Slechts in een kleine oplage.
Nu is er een rijke vulling aan gegeven door Marco van Duyvendijk. Hij heeft op veel plaatsen in de wereld foto’s gemaakt en raakvlakken gezocht in de poëzie van Slauerhof.
Slauerhof was scheepsarts én dichter. Hij was arts op Nederlandse boten die op Oost Azië voeren. De plaatsen die hij bevoer, bezocht hij, proefde er de sfeer en dichtte. Maar Slauerhof had een zwak gestel, moest vaak het schip verlaten en in onbekende oorden het ziekenhuis bezoeken. Veel van zijn werkcontracten zijn daardoor afgebroken.
Slauerhof was geen romantische reiziger, hij voer uit noodzaak. Hij zwierf, hij kon nergens aarden. Hij kende een tragische eenzaamheid. Verlangde naar elders, het verleden, voelde een zucht naar het water, de zee.
‘Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak’
luiden de eerste regels van een van zijn bekendste gedichten (‘Woninglooze’) Niet in deze bundel, logisch want het gaat over waar hij heen voer:
Naar Oost Azië. Hij is in Manila.
De Kathedraal, Manila
Tusschen palmenvolt'
De kathedraal,
Steenen kristal
Uit macht gestold.
Door woekerbloei bezeten,
Hoog begroeid, stil bestormd,
Muren door wortels gespleten,
Torens misvormd.
Daarbinnen blijft eeuwen-
Oud geloof in zwang,
En stilte, dezelfde, eeuwen,
Eeuwen lang.
In dit vers (zoals hij het zelf noemt) geeft hij een helder beeld van een imposante kathedraal. Het beeld van ‘woekerbloei’ doet me denken aan pilaren overgaand in bladranken in de hoogte.
Het beeld, de foto ernaast geeft voor mij Manila weer, bij ‘rouw en trouw’ wordt het eeuwenoude geloof beleden.
Veel foto’s gaan solo in deze bundel. Het geeft weer hoe de fotograaf sfeer vangt. Hij doet het in beeld, Slauerhof in woord.
Voor mij is het een unieke bundel.
De laatste strofe uit: Landschap
Voor roode avondzon hangt de aarde,
Een groote ronde lampion, beschilderd
Met gele woestijnen, donkre valleien
Grijze rijstvelden en groene meren,
zacht schommelend in de blauwe hemelzaal.
Een kleurrijke beschrijving.
Zoals Duyvendijk schrijft in zijn nabericht:
“…laat je meevoeren door je eigen verbeelding: een verlangen van alle tijden…”
Niet een boek voor in de kast, maar op tafel… om er geregeld in te bladeren.
Deze dichtbundel is in ‘woord’ al uitgegeven in 1928 onder de naam van J.Ravenswood, een pseudoniem van Slauerhof. Slechts in een kleine oplage.
Nu is er een rijke vulling aan gegeven door Marco van Duyvendijk. Hij heeft op veel plaatsen in de wereld foto’s gemaakt en raakvlakken gezocht in de poëzie van Slauerhof.
Slauerhof was scheepsarts én dichter. Hij was arts op Nederlandse boten die op Oost Azië voeren. De plaatsen die hij bevoer, bezocht hij, proefde er de sfeer en dichtte. Maar Slauerhof had een zwak gestel, moest vaak het schip verlaten en in onbekende oorden het ziekenhuis bezoeken. Veel van zijn werkcontracten zijn daardoor afgebroken.
Slauerhof was geen romantische reiziger, hij voer uit noodzaak. Hij zwierf, hij kon nergens aarden. Hij kende een tragische eenzaamheid. Verlangde naar elders, het verleden, voelde een zucht naar het water, de zee.
‘Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
Nooit vond ik ergens anders onderdak’
luiden de eerste regels van een van zijn bekendste gedichten (‘Woninglooze’) Niet in deze bundel, logisch want het gaat over waar hij heen voer:
Naar Oost Azië. Hij is in Manila.
De Kathedraal, Manila
Tusschen palmenvolt'
De kathedraal,
Steenen kristal
Uit macht gestold.
Door woekerbloei bezeten,
Hoog begroeid, stil bestormd,
Muren door wortels gespleten,
Torens misvormd.
Daarbinnen blijft eeuwen-
Oud geloof in zwang,
En stilte, dezelfde, eeuwen,
Eeuwen lang.
In dit vers (zoals hij het zelf noemt) geeft hij een helder beeld van een imposante kathedraal. Het beeld van ‘woekerbloei’ doet me denken aan pilaren overgaand in bladranken in de hoogte.
Het beeld, de foto ernaast geeft voor mij Manila weer, bij ‘rouw en trouw’ wordt het eeuwenoude geloof beleden.
Veel foto’s gaan solo in deze bundel. Het geeft weer hoe de fotograaf sfeer vangt. Hij doet het in beeld, Slauerhof in woord.
Voor mij is het een unieke bundel.
De laatste strofe uit: Landschap
Voor roode avondzon hangt de aarde,
Een groote ronde lampion, beschilderd
Met gele woestijnen, donkre valleien
Grijze rijstvelden en groene meren,
zacht schommelend in de blauwe hemelzaal.
Een kleurrijke beschrijving.
Zoals Duyvendijk schrijft in zijn nabericht:
“…laat je meevoeren door je eigen verbeelding: een verlangen van alle tijden…”
Niet een boek voor in de kast, maar op tafel… om er geregeld in te bladeren.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van marijke
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
