Een levensreis langs herinneringen en zorg

Voor haar vijftigste verjaardag besluit Maya zichzelf een bijzonder cadeau te geven: een reis langs vijftig mensen die haar het dierbaarst zijn geweest. Ze woont al jaren in Frankrijk, maar de mensen die ze eerst wil bezoeken wonen in België. Ze vertrekt per trein naar Leuven, waar haar tocht van herinneringen zou moeten beginnen. Maar nog voor de reis echt van start kan gaan, loopt het mis. Maya wordt op het perron aangetroffen in verwarde toestand, zonder te weten hoe ze daar terechtgekomen is. Eén gedachte blijft haar bezighouden: wat is er met de jongen gebeurd? Ze wordt naar het ziekenhuis overgebracht

Haar jeugdvriendin Frieke wordt ingeschakeld als contactpersoon. Wanneer duidelijk wordt dat Maya niet meer terug naar Frankrijk kan, besluiten ze samen haar spullen op te halen. Die reis brengt niet alleen praktische zorgen met zich mee, maar roept ook oude herinneringen op – én vragen over wat er met Maya aan de hand is en die jongen.

Forever Young is het vierde boek van de Vlaamse auteur Kirsten De Coninck en was voor mij de eerste kennismaking met haar werk. Wat meteen opvalt, is hoe subtiel en betrokken zij omgaat met een zwaar en gevoelig thema: jongdementie. Geen grote gebaren, geen dramatische uithalen, maar een verhaal dat zacht binnenkomt en je stilletjes raakt.

Het boek wordt verteld vanuit twee perspectieven: dat van Maya, die steeds vaker te maken krijgt met geheugenverlies en verwarring, en dat van Frieke, haar jeugdvriendin, die plots verantwoordelijk wordt voor Maya’s welzijn. Die dubbele vertelstructuur werkt bijzonder goed: het maakt het mogelijk om de impact van de ziekte vanuit twee invalshoeken te beleven. Je voelt als lezer de ontwrichting bij Maya – haar frustraties, haar schaamte, haar onmacht – en tegelijk zie je hoe zwaar het ook weegt op de schouders van Frieke, die zich probeert staande te houden in een leven dat al wankel was.

Een mooie vondst is de rol van het reisdagboek dat Frieke op zolder vindt: een tastbare herinnering aan hun jongere jaren, toen zij en vijf vriendinnen samen een trektocht door Frankrijk maakten. Door deze fragmenten verweeft de auteur het heden met het verleden, en laat ze zien hoe herinneringen ons maken tot wie we zijn en laat hen toe om over het verleden te mijmeren en wandeling door hun herinneringen te maken.

Wat het boek daarnaast verrassend maakt, is de aanwezigheid van een mysterie: Maya blijft denken aan "de jongen", maar ze kan zich niet herinneren wie hij is of wat er gebeurd is. Deze raadselachtige figuur loopt als een rode draad door het verhaal en voegt een vleug spanning toe die het boek halverwege een nieuwe dynamiek geeft. Hierdoor krijgt het niet alleen een emotionele, maar ook een intrigerende laag.

De kracht van Forever Young zit in de combinatie van kwetsbaarheid en nuchterheid. Het is geen zwaar, maar een oprecht verhaal over wat het betekent om iemand beetje bij beetje te verliezen – terwijl diegene er nog is. Het toont ook hoe vriendschap in de loop der jaren kan vervagen, veranderen en toch nog krachtig kan blijken op momenten dat het er echt toe doet.

Kirsten De Coninck heeft met Forever Young een fijngevoelig, gelaagd en menselijk verhaal geschreven. Het is een roman die met veel empathie laat zien hoe ingrijpend een diagnose als jongdementie is – voor de patiënt én voor de omgeving. Een aanrader voor wie houdt van literaire romans die je aan het denken zetten én raken in het hart.