Huiveringwekkend eerste deel van een nieuwe romantasyreeks

Wanneer Ophelia Grimm plots zowel haar moeder verliest als haar zus ziet verdwijnen, ontdekt ze dat haar zus zich heeft opgegeven voor Phantasma: een levensgevaarlijke wedstrijd in een landhuis met een eigen wil, bewoond door geesten, duivels en andere duistere wezens. Er zit voor Ophelia niets anders op dan haar te volgen en zelf deel te nemen. Maar deelname is geheel op eigen risico: niet iedereen komt levend uit de beproevingen. En dan is er nog die ene strikte regel : wie verliefd wordt in het landhuis, zal gestraft worden…

Phantasma is het eerste deel van de nieuwe romantasyreeks "Wicked Games" van Kaylie Smith en speelt zich af in een heerlijk huiveringwekkend spookhuis. De schrijfster weet de sfeer meteen beklemmend neer te zetten: verontrustende verschijningen, bloed dat uit het niets begint te regenen, mysterieuze fluisteringen… De angst die Ophelia ervaart, kroop met onder de huid, een teken dat de wereld goed geschreven is. Persoonlijk zou ik er nog geen minuut willen doorbrengen — zo intens en overtuigend voelt het allemaal aan. Sommige uitdagingen zijn bovendien behoorlijk bloederig, wat de spanning alleen maar verhoogt.

De sterren van het verhaal zijn Ophelia Grimm, een nieuwbakken dodenbezweerster, en Blackwell, de mysterieuze en onweerstaanbaar charismatische fantoomgeest. De chemistry tussen hen spat vanaf de eerste ontmoeting van de pagina’s. Ik hou van de snedige opmerkingen en dat trek-en-duwspel, de dat heen en weer tussen angst, verlangen en wantrouwen. De constante dreiging van die ene regel — niet verliefd worden — geeft het geheel nog een extra laag spanning.
Het wordt een spannend trek-en-duwspel, waarbij de verboden liefde regel als een zwaard boven hun hoofden hangt.

Ophelia is een sterk hoofdpersonage dat soms wat naïef overkomt, maar juist daardoor erg menselijk blijft. Haar zelfopoffering voor de mensen van wie ze houdt is bewonderenswaardig.
Ik vond het mooi hoe ze doorheen het verhaal echt groeit en leert om haar eigen keuzes te maken en leert die druk van haar schouders te gooien.

Hoewel ik erg genoten heb van de wereld en de personages, had ik soms het gevoel dat bepaalde elementen meer uitgewerkt hadden mogen worden. Vooral Ophelia’s nieuwe gave als dodenbezweerster blijft wat op de achtergrond. Ik had gehoopt dat ze hiermee nog meer geconfronteerd zou worden, zeker in zo’n gevaarlijke, bovennatuurlijke omgeving.

Phantasma is een duister, spannend en soms ronduit huiveringwekkend eerste deel van een nieuwe romantasyreeks die smaakt naar meer. Met zijn combinatie van angstaanjagende uitdagingen, romantische spanning en een mysterieus levend landhuis weet het verhaal je vanaf de eerste pagina te grijpen.
Ik ben alvast enorm benieuwd wat de volgende delen zullen brengen.