Jij, ik, zij

Na maanden van gedwongen afstand is Rachel dolblij dat ze haar man Tom eindelijk weer in haar armen kan sluiten. Samen met hun zoontje Sam betrekken ze hun droomhuis aan de kust van Cornwall. Alles lijkt perfect: de zwoele zomeravond, een glas wijn op het terras,.

Maar die perfecte façade begint al snel te barsten. Tom heeft zonder overleg een zwembad laten aanleggen – terwijl Rachel ernstige watervrees heeft – en daarbij bijna de volledige erfenis van haar vader opgemaakt. Wanneer er op hun eerste avond ook nog onverwacht een vrouw opduikt in hun huis, en Tom haar waarschuwt dat deze Chloe gevaarlijk is, weet Rachel niet wat ze moet denken. Toch voelt ze zich vreemd genoeg tot haar aangetrokken, en besluit ze Tom niet te vertellen dat ze contact met haar houdt...

ij, ik, zij was mijn eerste kennismaking met Sue Watson, en wat ben ik blij dat ik haar heb ontdekt. Vanaf de eerste pagina wist het verhaal me te grijpen. Niet omdat er meteen spectaculaire gebeurtenissen plaatsvinden, maar juist door de subtiele spanningsopbouw en het gevoel dat er iets niet klopt.

Wat ik ontzettend sterk vond, is hoe Watson je als lezer in het hoofd van Rachel trekt. Haar onzekerheden, twijfels en eenzaamheid worden zo overtuigend beschreven, dat je bijna letterlijk met haar mee gaat twijfelen. Je voelt haar verlangen naar rust en veiligheid, maar ook de onderhuidse onrust die steeds sterker wordt.

De schrijfstijl van Watson is vlot en toegankelijk, maar zit vol emotionele diepgang. Ze schrijft helder en soepel, zonder moeilijke woorden, maar met genoeg gelaagdheid om je te laten nadenken over wat er echt aan de hand is. De dialogen zijn geloofwaardig en de beschrijvingen van sfeer en omgeving maken het verhaal levendig, zonder dat het langdradig wordt.

Wat het boek voor mij zo goed maakt, is de psychologische spanning: er is geen bloederige moord of wilde achtervolging nodig om je op het puntje van je stoel te houden. De dreiging zit hem juist in de kleine dingen. In het ongemak. In wat er niet gezegd wordt.

Ik hield ervan hoe Rachel zich afvraagt of ze paranoïde is, of dat er echt iets mis is. Die onzekerheid werkt aanstekelijk — ook als lezer weet je op een gegeven moment niet meer wie je kunt vertrouwen. Is haar man eerlijk? Wat verzwijgt Chloe? En wat zit er onder het ogenschijnlijk perfecte leventje aan zee?

Kortom: dit boek had precies de juiste balans tussen sfeer, spanning en psychologisch spel. Een aanrader voor iedereen die houdt van thrillers met een onderhuidse dreiging, een beklemmende setting en een hoofdpersonage dat steeds verder wordt teruggedrongen in haar eigen veilige wereldje.

Ik weet zeker dat dit niet mijn laatste boek van Sue Watson zal zijn