Lezersrecensie
Wat een leesreis!
Amerika, 1975. Dat is waar dit verhaal begint en na 608 pagina's sla je het 30 jaar verder dicht. Wat een reis!
Je leest het verhaal van Patch en het verhaal van Saint. Zij zijn als tieners beste vrienden. Maar dan maakt Patch iets verschrikkelijks mee en doet Saint er alles aan om hem te redden. Een rolverdeling die de rest van hun beider levens zal tekenen. Verder wil ik er zo min mogelijk over zeggen, want ik denk dat dit een boek is dat je zoveel mogelijk zelf moet ontdekken en beleven.
Wat dat betreft ben ik helemaal niet blij met alle recensies die vandaag n.a.v. de leesclub van Ilona da Costa van LS uitgeverij zullen verschijnen haha. Ik hoop dat er ook ruimte blijft om er open in te gaan. Maar tegelijkertijd ook wel, want ik vond het een fantastische leeservaring, dus laten we er Bookstagram vooral mee overspoelen haha!
In de aankondiging van dit boek en tijdens de leesclub hadden we moeite om dit boek goed in een genre te vatten. Dat is lastig, want we merkten binnen onze groep echt wel dat dit ervoor zorgde dat er verwachtingen van mensen niet werden ingelost. Als ik je daar als toekomstig lezer in kan helpen: wat mij betreft is dit meer literaire roman met thrillerelementen dan andersom. Ilona kondigde het aan als "een meeslepende mix van coming of age-verhaal, serial killer thriller en episch liefdesverhaal ineen". Ik ging aan op het coming of age-gedeelte, want dat zijn echt mijn favoriete boeken. Mocht dat voor jou ook gelden, dan zou ik absoluut zeggen: Lees. Dit. Boek!
Wat heb ik genoten van zowel inhoud als schrijfstijl. Whittaker schrijft met relatief veel woorden voor zijn boodschap. Daar had ik geen last van; ik vond het vooral vaak rake woorden, maar ik kan me voorstellen dat mensen het wat breedsprakerig vinden. Ik heb misschien nog wel het meest genoten van de ogenschijnlijk alledaagse woorden die hij gebruikt voor gevoelens en gedachten die je als lezer aan het denken zetten, bijvoorbeeld:
"'Wat moet ik nu doen?', vroeg ze.
'Iets belangrijks. Of misschien moet je gewoon alles wat je doet belangrijk vinden,' zei hij."
p. 333
"Hij wist niet hoe hij met haar om moest gaan.
Het duurde drie uur voor ze haar jas uittrok en nog eens een uur voor ze haar schoenen uitdeed." p.411
Maar ook inhoudelijk was het boek voor mij een schot in de roos. De karakterontwikkeling van met name Saint en Patch maar ook de andere personages krijgt veel diepgang en ruimte. Dat heeft me steeds geboeid gehouden. Hoewel de thrillerelementen absoluut spanning geven, had ik die niet eens echt nodig voor de spanningsboog van het verhaal. Bij de bespreking noemde iemand dat ze bepaalde delen van het thrillerplot vrij vlot doorzag. Daardoor ging ze zich ergeren aan hoe lang dat bij de personages duurde. Hoewel ik dat zeker begrijp, had ik dat zelf niet. Ik heb in de eerste 100 pagina's een belangrijk deel van de ontknoping geraden, maar ik heb vervolgens geen haast gevoeld om de personages daar ook te krijgen. Het boek was meeslepend en ik liet me meenemen op hun weg.
Desalniettemin moet zeker genoemd worden dat het plot heel ingenieus in elkaar zit. Tijdens het lezen van de laatste 200 pagina's schreef ik op een gegeven moment op: niets is per ongeluk. En dat is ook zo. Alles komt uiteindelijk terug, elk ogenschijnlijk detail blijkt later van betekenis. Dit is echt zo'n boek dat als je het nog eens leest er waarschijnlijk nog veel meer op zijn plek valt!
Ondanks dat ik heel positief ben over het boek, probeer ik je met dit stuk niet te overtuigen. Ik hoop je een beeld te geven dat je helpt om in te schatten of dit een boek voor jou zou kunnen zijn, zonder te veel over het boek te vertellen of uit te leggen. Laat maar weten of dat een beetje geslaagd is haha!
Je leest het verhaal van Patch en het verhaal van Saint. Zij zijn als tieners beste vrienden. Maar dan maakt Patch iets verschrikkelijks mee en doet Saint er alles aan om hem te redden. Een rolverdeling die de rest van hun beider levens zal tekenen. Verder wil ik er zo min mogelijk over zeggen, want ik denk dat dit een boek is dat je zoveel mogelijk zelf moet ontdekken en beleven.
Wat dat betreft ben ik helemaal niet blij met alle recensies die vandaag n.a.v. de leesclub van Ilona da Costa van LS uitgeverij zullen verschijnen haha. Ik hoop dat er ook ruimte blijft om er open in te gaan. Maar tegelijkertijd ook wel, want ik vond het een fantastische leeservaring, dus laten we er Bookstagram vooral mee overspoelen haha!
In de aankondiging van dit boek en tijdens de leesclub hadden we moeite om dit boek goed in een genre te vatten. Dat is lastig, want we merkten binnen onze groep echt wel dat dit ervoor zorgde dat er verwachtingen van mensen niet werden ingelost. Als ik je daar als toekomstig lezer in kan helpen: wat mij betreft is dit meer literaire roman met thrillerelementen dan andersom. Ilona kondigde het aan als "een meeslepende mix van coming of age-verhaal, serial killer thriller en episch liefdesverhaal ineen". Ik ging aan op het coming of age-gedeelte, want dat zijn echt mijn favoriete boeken. Mocht dat voor jou ook gelden, dan zou ik absoluut zeggen: Lees. Dit. Boek!
Wat heb ik genoten van zowel inhoud als schrijfstijl. Whittaker schrijft met relatief veel woorden voor zijn boodschap. Daar had ik geen last van; ik vond het vooral vaak rake woorden, maar ik kan me voorstellen dat mensen het wat breedsprakerig vinden. Ik heb misschien nog wel het meest genoten van de ogenschijnlijk alledaagse woorden die hij gebruikt voor gevoelens en gedachten die je als lezer aan het denken zetten, bijvoorbeeld:
"'Wat moet ik nu doen?', vroeg ze.
'Iets belangrijks. Of misschien moet je gewoon alles wat je doet belangrijk vinden,' zei hij."
p. 333
"Hij wist niet hoe hij met haar om moest gaan.
Het duurde drie uur voor ze haar jas uittrok en nog eens een uur voor ze haar schoenen uitdeed." p.411
Maar ook inhoudelijk was het boek voor mij een schot in de roos. De karakterontwikkeling van met name Saint en Patch maar ook de andere personages krijgt veel diepgang en ruimte. Dat heeft me steeds geboeid gehouden. Hoewel de thrillerelementen absoluut spanning geven, had ik die niet eens echt nodig voor de spanningsboog van het verhaal. Bij de bespreking noemde iemand dat ze bepaalde delen van het thrillerplot vrij vlot doorzag. Daardoor ging ze zich ergeren aan hoe lang dat bij de personages duurde. Hoewel ik dat zeker begrijp, had ik dat zelf niet. Ik heb in de eerste 100 pagina's een belangrijk deel van de ontknoping geraden, maar ik heb vervolgens geen haast gevoeld om de personages daar ook te krijgen. Het boek was meeslepend en ik liet me meenemen op hun weg.
Desalniettemin moet zeker genoemd worden dat het plot heel ingenieus in elkaar zit. Tijdens het lezen van de laatste 200 pagina's schreef ik op een gegeven moment op: niets is per ongeluk. En dat is ook zo. Alles komt uiteindelijk terug, elk ogenschijnlijk detail blijkt later van betekenis. Dit is echt zo'n boek dat als je het nog eens leest er waarschijnlijk nog veel meer op zijn plek valt!
Ondanks dat ik heel positief ben over het boek, probeer ik je met dit stuk niet te overtuigen. Ik hoop je een beeld te geven dat je helpt om in te schatten of dit een boek voor jou zou kunnen zijn, zonder te veel over het boek te vertellen of uit te leggen. Laat maar weten of dat een beetje geslaagd is haha!
1
Reageer op deze recensie
