Aangrijpend en diepgaand

Dank aan Hebban en Boekerij dat ik mocht deelnemen aan de leesclub!

De weg naar huis begint direct sterk met een proloog die je inzicht geeft in de jeugd van hoofdpersonage Jolene. Vervolgens word je meegenomen naar haar gezinsleven: haar man Michael, dochters Betsy en Lulu en Jolene zelf. Je treft ze niet op een al te best moment. Jolene en Michael staan niet met elkaar in contact, en geen van de gezinsleden (behalve misschien Lulu) voelt zich gezien. Een kwetsbare situatie wordt al gauw duidelijk.

Het eerste kwart van het boek vond ik het minst sterk. Ik vond het vooral wat eenzijdig. Jolene was wel heel erg controlfreakerig en perfectionistisch en het leger deel laten zijn van je leven werd me iets te positief gepromoot. Misschien voelde dat voor mij zo omdat ik er niets mee heb, maar het kreeg soms bijna een beetje een belerende toon vond ik. Dat ben ik niet per se van Hannah gewend en kon me ook niet echt bekoren. Ook Michael werd wel heel erg als de gekwetste, afstandelijke, ik-heb-het-zo-zwaar man neergezet.

Gelukkig bleef dit niet lang en liet het boek al snel de kracht van Hannah zien in het emotioneel uitdiepen en gelaagd brengen van haar personages. Zodra je meer toegang kreeg tot hun binnenwereld en twijfels gingen ze meer voor me leven en begonnen ze me te raken. Nou, ik kan je zeggen: dat is niet meer gestopt. Wat een indrukwekkend verhaal!

Verhalen over oorlog vind ik altijd indringend en aangrijpend, maar de verdieping van de verhaallijn over PTSS vond ik ook erg sterk gedaan. Misschien nog wel het meest in het deel van het verhaal dat Jolene in Irak is. De constante dreiging en angst en wat dat met haar/hun zenuwstelsel doet, heeft Hannah zo goed weten te vangen. Maar ook wanneer Jolene thuiskomt en ze voor het leven blijkt getekend, krijgt dit een realistisch perspectief. Zowel van Jolene, als ook van haar dochters. Ik had het ongeloofwaardig gevonden als de dochters alleen maar lief en zorgzaam waren geweest. Iemand die thuiskomt met PTSS is ook beangstigend en frustrerend. Dat mag er zijn in dit boek en dat vond ik erg belangrijk voor het verhaal.

Dit is het vijfde boek dat ik lees van Kristin Hannah en durf nu echt te zeggen: Hannah is koningin in emotionele gelaagdheid en nabijheid tussen lezer en personages. Vijf boeken gelezen en vijf uit vijf meermaals zo geraakt en in het verhaal gezogen dat ik door het water van mijn tranen heen las. Ik kijk uit naar een volgend boek dat op mijn pad komt!