Op naar een volgende snuif pulver

Het eerste wat me opviel toen ik dit deel open sloeg, was dat de stijl toch iets minder vertellend was en dat ik dit keer meer in de emoties in het boek kwam.
Veel personages waren ook niet nieuw. Het leek wel alsof deel 1 een lange inleiding was en dat nu het verhaal pas echt op gang kwam.
Nu, ik geef toe dat de personages beter uitgewerkt waren dan in het begin, ook de nieuwe personages en van de oude, vertrouwde gezichten krijg ik een beter beeld.
Weer is de moraal van het verhaal ergens "worden wat je bestrijdt", maar dit keer bleef ik op het einde achter met een hoop vragen.
Het open einde doet me nu nog verlangen naar een volgende snuif bloedpulver. Als deel 1 me ergens als een voltooid geheel te lezen viel, blijf ik nu nog met een pak vragen achter.
Toch heeft dit deel me meer weten te bekoren. Meer actie en meer psychologie. Ik kijk nu echt uit naar het vervolg.