Unieke aanpak toont een debutante met potentieel

Verhaal 1: Alice, een vrouw van in de twintig, ontmoet aan het begin van de 21ste eeuw Ezra Blazer, een bekende schrijver die dan al ouder is dan zeventig. Ze krijgen een relatie met elkaar. Verhaal 2: De Iraaks-Amerikaanse Amar Ala Jaafari landt op Heathrow, waar hij een tussenstop maakt om een vriend op te zoeken voor hij verder vliegt naar Istanboel. De immigratiedienst is echter achterdochtig en start een onderzoek.

Deze twee los van elkaar staande verhalen worden enerzijds verteld door Alice, anderzijds door Amar. De relatie van Alice met de veel oudere Ezra evolueert al heel snel in niet zo gunstige richting. Ezra sukkelt met zijn gezondheid en behandelt Alice steeds meer als assistente. Tegelijk helpt hij haar financieel zodat ze een aanvang kan nemen met wat ze heel graag zou willen doen: een boek schrijven.

De situatie van Amar op de luchthaven evolueert evenmin gunstig want steeds opnieuw laat de immigratiedienst hem wachten en altijd weer vindt men wat nieuws dat gecontroleerd moet worden. Terwijl Amar wacht, denkt hij aan zijn jeugd in Amerika en aan hoe zijn familie de bombardementen op Irak beleefde.

Verhaal 3: Dit is geen volwaardig verhaal, maar slechts een interview dat Ezra Blazer geeft voor de zogenaamde Desert Island Discs, een echt bestaand BBC radioprogramma waarin gasten wordt gevraagd acht liedjes, een boek en een luxeproduct mee te nemen naar een onbewoond eiland. In het hieruit volgende gesprek leert de lezer Ezra beter kennen en komt aan het licht wat de beide vorige verhalen met elkaar te maken hebben.

Lisa Halliday (1977) is een Amerikaanse die met haar man in Milaan woont, waar ze freelance redacteur en vertaler is. Op een kortverhaal na publiceerde ze voorafgaand aan Asymmetrie nooit eerder fictie. Haar debuut werd vertaald door Lisette Graswinckel.

Toen Halliday nog een twintiger was, had ze een relatie met de bekende schrijver Philip Roth die dan al ouder was dan zeventig. Roth overleed in mei van dit jaar, enkele maanden nadat Asymmetrie uitkwam. Alhoewel Halliday in interviews halfslachtige pogingen doet om dit tegen te spreken, is het eerste verhaal uit dit boek duidelijk geïnspireerd op haar eigen romance met Roth. Mensen die Roth persoonlijk gekend hebben, beweren zelfs dat de manier waarop Ezra praat, precies is zoals Roth dat ook deed. Voor het tweede verhaal putte Halliday eveneens uit eigen ervaringen want zelf zat ze ooit ook vast op Heathrow onder gelijkaardige omstandigheden. Dat Halliday deze ervaringen gebruikt in haar boek, hoeft ze niet te ontkennen, want het vergroot het waarschijnlijkheidsgehalte van dit boek alleen maar. De wijze waarop Halliday de lotgevallen van een jeugdiger Amar beschrijft, getuigen bovendien van een groot inlevingsvermogen.

Halliday toont zich met dit debuut een schrijfster met potentieel. Iemand met durf ook want ze heeft niet gekozen voor een traditionele aanpak. Dit boek bevat best wat experimentele elementen. Zo zijn de beide verhalen niet af. Het begin en het midden zijn er, maar vooral in het eerste verhaal is het ontbreken van een einde opvallend. Een zweem van een einde zit verstopt in het afsluitende interview, maar dat is zo subtiel gebracht dat verschillende lezers er niet eens hetzelfde uit hoeven te concluderen. Ook het verband tussen de beide verhalen zit erg onopvallend in het interview verwerkt. Menig lezer zal er ongetwijfeld over lezen. Omdat de verhalen niet af zijn en gaten vertonen, glippen ze soms weg en is het lastig voeling met de inhoud te krijgen. Het valt op dat Halliday nog wat groei als schrijfster moet doormaken. Waar ze soms kernachtig en spot on schrijft, gaat ze op andere momenten vervelen omdat ze te langdradig wordt. Asymmetrie is goed maar nog wat wisselvallig, maar haar aanpak laat er geen twijfel over bestaan dat Halliday een schrijfster is om in de gaten te houden. Deze dame wordt vast nog stukken beter.