Een einde waarbij je heel hard roept “neeeeee, niet nu al”!!!

Alex Nievelsteijn, rechercheur, verhuisd na een traumatische gebeurtenis van Amsterdam terug naar zijn geboortestreek in Limburg. Daar wordt hij hoofd van de afdeling cold cases.
De afdeling cold cases is een zooitje op alle fronten, archief een puinhoop, langzame computers, onvoldoende personeel. Als Alex uiteindelijk start, nadat alle punten zijn aangepakt, besluit Alex met zijn team de zaak van Kelly op te pakken. Een ontvoerde vrouw, midden 30, kindje van 5, inmiddels een jaar vermist. Alleen krijgt Alex van zijn leidinggevende te horen dat hij niet zaken opnieuw moet openen maar vooral moet sluiten!. Natuurlijk knikt Alex vriendelijk en gaat hij zijn eigen gang (ik hou ervan).

Ondertussen haalt zijn verleden uit Amsterdam hem alweer in!!

Er wordt veel tijd gestoken in het kennismaken met Alex. Ik vind het extra fijn als een hoofdpersoon op die manier meer diepgang krijgt en je iemand zijn achtergrond beter leert kennen. Er is oog voor detail zonder dat het langdradig word. Michael heeft een zeer fijne schrijfstijl. Afwisselend volg je meerdere verhaallijnen, die van de ontvoerde vrouw, Michael zijn persoonlijke situatie en een opgraving. Met plottwist en een enorm spannende knaller van een einde, waarbij je heel hard “NEEEEEEEEEE, niet nu al roept.”!! Ik wil nu direct deel 2 lezen, alleen volgt die pas in 2026!

Kortom dit boek heeft mij enorm verrast en kan ik iedereen, die van goed uitgewerkte politie thrillers houdt, aanraden! Een enorme page Turner!!