'Blood will have blood'

Jan Smets heeft niet stilgezeten. Eerder was hij actief als kabinetschef van enkele premiers en als directeur van de Nationale Bank van België. Van de Nationale Bank werd hij in 2015 gouverneur en ondanks zijn drukke economische loopbaan bleef Smets schrijven en kwam hij in 2019 met zijn debuut Theater. Een thriller over de Vlaamse inspecteur Steve Stern, die het onderzoek leidt naar de vermoorde advocaat Albert Leblanc. Hij wordt echter verliefd op de weduwe, Julie, wat het onderzoek er niet gemakkelijker op maakt. Volgens de achterflap ‘een sfeervolle whodunit die je op het puntje van je stoel houdt’.

Er is sprake van een alwetende verteller, waardoor er soms ook schuingedrukte passages van de moordenaar worden gebruikt, maar je wordt als lezer voornamelijk meegenomen in het onderzoek van Stern. Stern is erg menselijk, hij weet wat goed en wat niet goed is voor hem en voor zijn onderzoeksteam, maar maakt toch zijn eigen keuzes. Hij is sympathiek, doch zakelijk, en voelt daarom aan als een echte inspecteur. Ook is het verfrissend wanneer de hoofdpersoon van een thriller eens een man is die aan het hoofd van een onderzoek staat, in plaats van een ‘gewone’ agent die iets opmerkelijks op het spoor komt en de zaak redt.

Smets’ schrijfstijl is niet te moeilijk, hoewel er veel namen in het boek voorkomen. Wanneer je deze allemaal kunt plaatsen, eventueel door even terug te bladeren, is het verhaal goed te volgen. Ook de Vlaamse uitspraken die door het boek heen gebruikt worden kunnen soms wat nadenkwerk vergen, maar zijn absoluut niet storend en geven de personages karakter.

‘Meer dan gij van Molière alleszins.’ spotte Cassiers. ‘Want wat ik gisteren gezien heb, was niet fameus.’

Het boek deelt zich op in hoofdstukken in de vorm van dagen, vanaf de dag dat het lichaam van Leblanc wordt gevonden, tot aan de dag dat de moordenaar aan het licht komt en de hele zaak wordt uitgediept. De spanningsopbouw is voelbaar, steeds wordt Stern, en daarmee de lezer, op het verkeerde spoor gezet en gebeurt er iets waardoor de plot wordt omgegooid en er doorgelezen moet worden. De tekst op de achterflap had het hiermee dus volledig bij het rechte eind.

Hoewel de spanning aan het begin van het boek nog iets intenser had mogen zijn, laat Smets zijn lezers continu nadenken over de identiteit van de dader en de personages spreken door middel van karaktertrekjes, achtergronden en Vlaamse uitspraken. Al met al heeft Smets een spannende thriller neergezet die goed in elkaar steekt en die de lezer geboeid houdt tot de ontknoping. Er is hier sprake van een geslaagd debuut, die bij liefhebbers van Agatha Christie absoluut in de smaak zal vallen.