Lezersrecensie
Een sfeervolle, intrigerende thriller waarin luxe en glitter bedrieglijk blijken te zijn
Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.
Katy Hays levert met haar thriller 'Dolce vita' een sfeervolle, intrigerende pageturner af, perfect voor de lezer die houdt van spanning verweven met luxe en lang verborgen waarheden.
De titel belooft een 'zoet leven', en de setting op het zonnige Italiaanse eiland Capri is op het eerste gezicht inderdaad oogverblindend. Hays slaagt er echter knap in om deze idyllische façade te gebruiken als achtergrond voor een ijzingwekkend mysterie. De Lingate-familie, steenrijk en ogenschijnlijk onberispelijk, keert decennialang terug naar hun vaste vakantievilla, ondanks de donkere schaduw van de tragische dood van Sarah Lingate dertig jaar geleden. De beschrijving van het eiland en de villa's is levendig, wat de lezer direct onderdompelt in de weelderige, maar claustrofobische sfeer van de familie.
Het verhaal komt echt op gang wanneer de familie wordt geconfronteerd met een verontrustende verrassing: de plotselinge verschijning van de verloren gewaande ketting die Sarah droeg op de avond van haar dood. Dit ene object fungeert als een katalysator die de lang verzwegen leugens en duistere geheimen van de Lingates aan de oppervlakte brengt. Wat dertig jaar geleden werd afgedaan als een 'tragisch ongeluk', blijkt nu een veel complexer en gevaarlijker complot te zijn.
“Hij was nog dichter bij haar komen staan. Ze voelde een dierlijke drang om ervandoor te gaan – weg van hem, weg van zijn familie –, als een konijn dat de aanwezigheid van een roofdier voelt. Maar bij elke stap die ze achteruitzette, zette hij er een naar voren, dichter en dichter naar haar toe, tot hij bijna boven op haar stond. Toen pakte hij haar met beide handen bij de schouders beet. Ze probeerde zich los te worstelen, maar hij verstevigde zijn greep en drukte zijn vingers diep onder haar sleutelbeenderen.”
Wat 'Dolce vita' zo boeiend maakt, is de focus op hoe luxe en glitter bedrieglijk kunnen zijn. De Lingates lijken het perfecte, bevoorrechte gezin, maar achter gesloten deuren en op hun afgelegen eiland komen de barsten in de façade pijnlijk bloot te liggen. De loyaliteit van de familie wordt tot het uiterste getest. De plot ontwikkelt zich van persoonlijke terugblikken naar het verleden tot de dagelijkse actualiteit van de verschillende personages. Als lezer word je constant op het verkeerde been gezet; wie sprak de waarheid destijds, en wie is nu bereid tot moord om de geheimen begraven te houden? De spanning bouwt gestaag op, culminerend in de dreiging dat "niet iedereen het eiland levend zal verlaten."
Katy Hays heeft een sterke, sfeervolle thriller neergezet die de belofte van "koude rillingen ondanks de zonnige setting" (zoals Oprah Daily al opmerkte op de achterflap) waarmaakt. Het is een ideaal boek voor liefhebbers van domestic thrillers en verhalen waarin de spanning niet zozeer van een externe dreiging komt, maar van het giftige weefsel van de familie zelf.
Deze thriller blijft je verrassen tot en met de laatste bladzijde.
Katy Hays levert met haar thriller 'Dolce vita' een sfeervolle, intrigerende pageturner af, perfect voor de lezer die houdt van spanning verweven met luxe en lang verborgen waarheden.
De titel belooft een 'zoet leven', en de setting op het zonnige Italiaanse eiland Capri is op het eerste gezicht inderdaad oogverblindend. Hays slaagt er echter knap in om deze idyllische façade te gebruiken als achtergrond voor een ijzingwekkend mysterie. De Lingate-familie, steenrijk en ogenschijnlijk onberispelijk, keert decennialang terug naar hun vaste vakantievilla, ondanks de donkere schaduw van de tragische dood van Sarah Lingate dertig jaar geleden. De beschrijving van het eiland en de villa's is levendig, wat de lezer direct onderdompelt in de weelderige, maar claustrofobische sfeer van de familie.
Het verhaal komt echt op gang wanneer de familie wordt geconfronteerd met een verontrustende verrassing: de plotselinge verschijning van de verloren gewaande ketting die Sarah droeg op de avond van haar dood. Dit ene object fungeert als een katalysator die de lang verzwegen leugens en duistere geheimen van de Lingates aan de oppervlakte brengt. Wat dertig jaar geleden werd afgedaan als een 'tragisch ongeluk', blijkt nu een veel complexer en gevaarlijker complot te zijn.
“Hij was nog dichter bij haar komen staan. Ze voelde een dierlijke drang om ervandoor te gaan – weg van hem, weg van zijn familie –, als een konijn dat de aanwezigheid van een roofdier voelt. Maar bij elke stap die ze achteruitzette, zette hij er een naar voren, dichter en dichter naar haar toe, tot hij bijna boven op haar stond. Toen pakte hij haar met beide handen bij de schouders beet. Ze probeerde zich los te worstelen, maar hij verstevigde zijn greep en drukte zijn vingers diep onder haar sleutelbeenderen.”
Wat 'Dolce vita' zo boeiend maakt, is de focus op hoe luxe en glitter bedrieglijk kunnen zijn. De Lingates lijken het perfecte, bevoorrechte gezin, maar achter gesloten deuren en op hun afgelegen eiland komen de barsten in de façade pijnlijk bloot te liggen. De loyaliteit van de familie wordt tot het uiterste getest. De plot ontwikkelt zich van persoonlijke terugblikken naar het verleden tot de dagelijkse actualiteit van de verschillende personages. Als lezer word je constant op het verkeerde been gezet; wie sprak de waarheid destijds, en wie is nu bereid tot moord om de geheimen begraven te houden? De spanning bouwt gestaag op, culminerend in de dreiging dat "niet iedereen het eiland levend zal verlaten."
Katy Hays heeft een sterke, sfeervolle thriller neergezet die de belofte van "koude rillingen ondanks de zonnige setting" (zoals Oprah Daily al opmerkte op de achterflap) waarmaakt. Het is een ideaal boek voor liefhebbers van domestic thrillers en verhalen waarin de spanning niet zozeer van een externe dreiging komt, maar van het giftige weefsel van de familie zelf.
Deze thriller blijft je verrassen tot en met de laatste bladzijde.
1
Reageer op deze recensie
