Een diepzinnige duik in kwetsbaarheid en verbinding

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

Martina Hefters 'Hé goedemorgen, hoe gaat het?', winnaar van de Deutscher Buchpreis 2024, is een roman die je lang na het omslaan van de laatste bladzijde nog bezighoudt. Het boek werpt een verrassend fris licht op thema's als eenzaamheid, verlangen, bedrog en de zoektocht naar authenticiteit in een steeds complexere wereld.

Centraal staat Juno, een danseres en actrice wiens leven overdag gedomineerd wordt door de zorg voor haar ernstig zieke man, Jupiter.
's Nachts, wanneer de slaap haar ontglipt, zoekt ze een onverwachte uitlaatklep: ze chat met love-scammers op Instagram. Maar in plaats van slachtoffer te worden, draait Juno de rollen om. Ze manipuleert de gesprekken, zegt en is wie ze maar wil en vindt in deze virtuele confrontaties een bizarre vorm van vrijheid. Het is haar manier om te ontsnappen aan de beklemmende realiteit en de zorgen om Jupiter.

De kracht van Hefters roman zit in de gelaagdheid van Juno's interacties. Wat begint als een spel van bedrog, verandert wanneer ze Benu ontmoet, een love-scammer die haar leugens doorziet. Ondanks de afstand en de onconventionele aard van hun ontmoeting, ontstaat er een onverwachte vriendschap. Dit is waar het boek echt excelleert; het verkent de fragiele lijnen tussen echt en virtueel, en toont aan dat ware verbindingen kunnen ontstaan op de meest onwaarschijnlijke plekken.

“Soms lopen dingen nou eenmaal uit de hand en is het achteraf onmogelijk te achterhalen wat er precies is gebeurd en waarom. Jij zei dit en toen zei ik dat en daarom deed jij dit et cetera.
Maar misschien was dat te makkelijk.
Misschien bestonden er simpelweg goede en slechte mensen.”

'Hé goedemorgen, hoe gaat het?' is allesbehalve oppervlakkig. Hefter daagt de lezer uit om na te denken over universele vragen: Lieg je, wanneer je liegt, niet in de eerste plaats tegen jezelf? Hoe verhoudt kunst zich tot een wereld die steeds meer gedreven wordt door economisch gewin?
De roman snijdt tevens diepe maatschappelijke thema's aan zoals armoede en rijkdom, en de cultuurverschillen tussen wit en Europees versus zwart en Afrikaans. Het boek laat je nadenken over kwetsbaarheid, moed, liefde en zorgzaamheid, en de 'niet geleefde levens' die we soms met ons meedragen.

“Tijd is geen straal, meer een soort soep.
Onze sterfelijkheid het enige dat er altijd is, dat overal in doorsijpelt.
Wat je ook aan het doen bent,
de bloemen water geven,
een boterham eten,
je doet het onderweg naar de dood.
Dat proces noemen we ouder worden.
We worden ouder vanaf onze geboorte.”

Er is een melancholie die door de pagina's heen sijpelt, een besef van eenzaamheid, maar ook een verrassende lichtheid die het verhaal draaglijk en zelfs opbeurend maakt. Het is een roman die de tijdsgeest van de jaren twintig van de eenentwintigste eeuw perfect vangt – de paradox van hyperconnectiviteit en diepgewortelde eenzaamheid.

Kortom, Martina Hefters 'Hé goedemorgen, hoe gaat het?' is een indrukwekkende en ontroerende roman die je uitnodigt tot introspectie en het overdenken van je eigen behoeften en verlangens. Het is een viering van de menselijke veerkracht en de onverwachte wegen die we bewandelen om contact te maken. Een absolute aanrader.