Het is alsof je er zelf bij bent

Daan Goppel schrijft heel beeldend waardoor ik soms wat last kreeg van agorafobie (pleinvrees) tijdens het lezen over dit ontzettend drukke Jakarta en zijn bewoners.
Je ruikt de geuren, voelt de hitte en ziet de mensen voor je ogen verschijnen in deze verzameling korte verhalen die stuk voor stuk de moeite waard zijn om gelezen te worden.

Het boek is vooral heel leerzaam omdat Daan (Dani) door de taal te leren met de lokale bevolking om leert gaan en op deze manier de lezer met hen kennis laat maken.
De auteur stelt dingen vast zonder belerend te zijn en dat is een hele kunst omdat de verschillen enorm zijn. Er is veel rijkdom en veel armoede, schoonheid en smerige afvalhopen liggen soms letterlijk naast elkaar.

“Ik heb Jakarta leren kennen als een stad van uitersten. Waar aan de voorkant religieuze vroomheid gepredikt wordt, terwijl het Sodom en Gomorra vaak gemakkelijk via een achterdeur te bereiken is.”

De aantrekkingskracht van Jakarta is voor de arme plattelandsbewoners enorm; ze zijn op zoek naar een beter leven. Soms lukt dat, maar meestal niet.

Ik heb ‘Knalpot’ graag gelezen.