4,5/5* Een indrukwekkende reis

De proloog die tevens het eerste gedeelte bleek te zijn van de epiloog zweepte mijn nieuwsgierigheid op naar een grote hoogte.
"Mijn verleden werd heden, het werd de lange, eenzame weg die ik als kind te gaan had naar mijn bevrijding."
Deze woorden zeggen veel, maar niet half zo veel dan op het moment dat je deze spannende roman helemaal gelezen hebt.
Niet spannend met moord of diefstal in detective of een thriller, alhoewel hetgeen de hoofdpersoon te verduren krijgt er niet voor onder doet!
Zoals in een detective wordt gezocht naar de waarheid en in een thriller de dader moet worden gevonden, beleef je dat ook in 'Mijn Italiaanse moeder'. Het boek leest heerlijk door de prettige schrijfwijze van de auteur en de aanwezige humor.

De akelige en moeilijk te accepteren pijn die Anna moet ondergaan wordt prachtig afgewisseld door humoristische beschrijvingen van belevingen van deze hoofdpersoon.

Omdat 'mammie' vroeger op een naaiatelier gewerkt had kon ze als de beste kleren naaien voor het gezin, wat goed van pas kwam tijdens hun vakantie in Italië. Maar na het zwemmen in zee lubberde de broek van meneer H nog wijder om zijn dunne benen en terug op het strand viel het even anders uit dan bedoeld was:
"Er hing iets uit het wijde pijpje van zijn zwembroek." Ze vond het zelfs moeilijk om tegen Bruin te vertellen, en:
"Het was een soort zak. Een zak met haren erop. En een saucijs."
Hoe beeldend kun je iets beschrijven? Het is alsof je naar een foto kijkt. Ik had tranen in mijn ogen van het lachen.

Haar mammie probeert haar eigen leven opnieuw gestalte te geven door haar dochter te drillen en haar op te voeden tot iemand die zij zelf nooit heeft kunnen zijn. Dat heeft tot gevolg dan Anna opgroeit als een bijzonder eenzaam meisje.

"Ik vluchtte de eetkamer in, naar Bruin. Morgen na school weer zo'n vreselijke les. Misschien moest ik iets breken. Het servies. Of mijn arm. Ik wou dat ik dood was. Net als dokter Hertog. Zou ik me voor de tram laten vallen? Bruin begon te huilen. 'De lieve dokter Hertog,' snikte hij. 'Dood in de stad waar hij me gevonden heeft. Hij was de enige die mijn moeder kende.' "

Gelukkig heeft Anna een goed stel hersens en vindt een uitlaatklep in de beer Bruin die haar gedachten onder woorden brengt omdat ze zelf deze woorden niet uit mag spreken van mevrouw H: haar mammie.

Anna denkt te weten waarom haar moeder zo liefdeloos is ten opzichte van haar dochter: ze is niet haar echte moeder. Ze past alleen op Anna en voedt haar op een manier op zodat ze later klaar is om weer in contact te komen met haar echte moeder die vast en zeker een heel belangrijke en rijke Italiaanse vrouw is: een barones. Dat kan gewoon niet anders.
Vanaf dat moment heeft ze behalve Bruin nog iemand die haar gedachten onder woorden kan brengen en waarmee ze gesprekken kan voeren: haar Italiaanse moeder.

De manier waarop Anna met haar moeilijkheden omging en hoe ze een oplossing zocht lijkt heel bijzonder en absurd maar het overkomt meer van ons. Dat was een geruststelling om te lezen.

Ik heb deze spannende beschrijving van het leven van Anna graag gelezen en zoals ik al eerder aangaf:

"Zoals in een detective wordt gezocht naar de waarheid en in een thriller de dader moet worden gevonden, beleef je dat ook in 'Mijn Italiaanse moeder'. Het boek leest heerlijk door de prettige schrijfwijze van de auteur en de aanwezige humor."