Een pracht van historische roman waar je een boel van opsteekt

‘Van de liefde en de zee’ is een pracht van historische roman; een oorlogsroman waarvan de lezer een heleboel op kan steken.

De sluiting van de World’s Fair in New York op 27 oktober 1940 is een onderdeel van de gedachten van Meijer, een van de hoofdpersonen in dit boek.

“Het terrein bood een desolate aanblik. Diverse kavels waren reeds geruimd en overal bevonden zich bouwwerken in diverse stadia van afbraak. Wat nog overeind stond zag er vuil en versleten uit. De meeste beelden waren verdwenen en de fonteinen waren tot zwijgen gebracht. Wat een merkwaardig land was dit toch. Zo’n uniek arsenaal aan uitvindingen, bouwsel en kunst. Van de aardbodem weggevaagd!”

Het verhaal is opgedeeld in vijf delen, t.w.: Hoop, Breuk, Gewenning, Schaduw en Terugkeer.
Je leest hier over verhoudingen en relaties en hoe deze veranderen in de jaren waarin ‘Van de liefde en de zee’ zich afspeelt. Kinderen worden groot, ouders worden gescheiden en joodse Nederlanders worden anders in de samenleving geplaatst door de bezetters.

Willem Frederik Erné hanteert een prettige schrijfstijl waardoor de beschreven personages en gebeurtenissen kans krijgen heel dichtbij de lezer te komen. De liefde van de auteur voor Utrecht en voor de muziek is goed merkbaar. Ook het dialect is mooi weergegeven; je waant je in Scheveningen als Klaas Toets aan het woord komt.

Ik ben later nog meer gaan lezen over Manifest Destiny (392) waar het me duidelijk werd dat niet alleen in Europa zich vreselijke dingen afspeelden.
‘Van de liefde en de zee’ is een ware eyeopener en ik kijk mede door het abrupt einde uit naar een vervolg.