Een boeiende blik op de complexe en vaak dubbelzinnige rol van de gladiator in de Romeinse cultuur

Deze recensie werd eerder gepubliceerd op mijn blog GraagGelezen.

Met 'Zij die gaan sterven' levert Harry Sidebottom, een gerenommeerd docent Klassieke geschiedenis aan Oxford, een grondige en meeslepende studie over een van de meest iconische figuren uit de oudheid: de Romeinse gladiator. Dit boek is veel meer dan een geschiedenis van de arena; het is een venster op de Romeinse maatschappij, gezien door de bloedige lens van de spelen.

Sidebottom gaat terug naar de originele bronnen en ontkracht populaire mythes over de gladiatoren. De opbouw rondom de reconstructie van één dag in het leven van de gladiatoren tijdens de Spelen in het Colosseum is een briljante vondst. Het stelt de lezer in staat om hun reis van de training en het verblijf in de ludus (gladiatorenschool) tot hun spectaculaire, en vaak fatale, optreden in het grootste stadion ter wereld te volgen.
Het boek zit boordevol informatieve en soms verrassende details over vechtstijlen, wapens, en de dagelijkse routine van gladiatoren.

Sidebottom beperkt zich niet tot de arena. Door 'door de ogen van de gladiatoren naar het publiek te kijken,' biedt hij een panoramisch overzicht van het dagelijkse Romeinse leven, inclusief opvattingen over vrijheid, seks, filosofie en de dood. Hij verbindt de spelen knap met de bredere geschiedenis en culturele gewoonten van het Romeinse Rijk.

“Gladiatoren vervulden een centrale rol in de Romeinse cultuur. Ze werkten sterk op de verbeelding van mensen. Grote filosofen zagen hen als rolmodel, hoewel ze echt op de alleronderste tree van de maatschappelijke ladder stonden.
Gladiatoren waren sekssymbolen, ondanks hun overgewicht, vaak slechte tanden en adem en hun door de strijd en fysieke training getekende en gehavende, soms zelfs verminkte lichaam.”

De auteur hanteert een levendige vertelstijl die, ondanks de academische grondigheid, de lezer moeiteloos door 700 jaar gladiatorengeschiedenis loodst. Hij durft ook controversiële onderwerpen en ongemakkelijke overwegingen aan te gaan, wat het boek filosofisch en vermakelijk maakt.

'Zij die gaan sterven' is een essentiële leeservaring voor iedereen die geïnteresseerd is in het oude Rome, de gladiatoren of de sociologie van het geweld in de oudheid. Het is een diepgravend, fascinerend en meeslepend werk dat de menselijke kant van de gladiatoren en het publiek in het Colosseum tot leven brengt. De aanwezige illustraties worden duidelijk beschreven in het boek. 'Zij die gaan sterven' overstijgt het louter historische verslag en biedt een boeiende blik op de complexe en vaak dubbelzinnige rol van de gladiator in de Romeinse cultuur.

Het boek start en eindigt met een deel met als de titel ‘Avond’.
Dit boek in twaalf delen is een aanrader voor lezers die verder willen kijken dan Hollywood-clichés en een gedetailleerd, goed onderbouwd en vlot geschreven werk over de gladiatoren en het Romeinse leven zoeken.
Je hoeft niet alle delen in één keer te lezen; ik las steeds een paar delen en heb het dan een paar dagen weggelegd, om dan weer te gaan genieten van ‘Zij die gaan sterven’; hierdoor kreeg ik een goed beeld van het leven in het Romeinse rijk en zeker niet alleen van het leven van gladiatoren.
Ik heb ‘Zij die gaan sterven’ graag gelezen.