Schampere stukjes ongenoegen en irritaties

‘Mag ik even iets tegen je aanhouden’ heb ik tot aan het laatste verhaal toe uitgelezen, omdat ik er een review over wilde schrijven. Ik verwachtte een verhalenbundel in de trend van Paulien Cornelisse’s ‘Taal is zeg maar echt mijn ding’. Dat zijn respectvolle, humoristische stukjes over creatief taalgebruik in Nederland. Japke’s verhalenbundel bevat enkele van haar columns uit het NRC en was geselecteerd voor de Vakantiebieb app van 2019. In het begin waren de stukjes reuze leuk en grappig om te lezen, maar al gauw vond ik ze irritant en veel van hetzelfde worden. Zo begint Japke in haar meeste columns woorden naar voren te halen, die ze in Nederland alsmaar tegenkomt en raar vindt. Dat verduidelijkt ze door er grapjes over te maken en tot slot geeft ze advies hoe het beter kan of wat we voortaan, ‘oh jongens toch’, moeten laten. De toon is ronduit schamper en al gauw vond ik haar verhaaltjes gewoon niet leuk meer. Met één uitzondering! De column getiteld: Dit is een ode aan de merel. “Geen flauw idee hoe de nachtegaal ooit aan zijn naam gekomen is, want niet hij, maar de merel is de nachtegaal onder de vogels.” Vol weemoed las ik hoe vele merels al gesneuveld zijn door het usutuvirus. Ik mis de merels zo in mijn buurt. Net als de mussen. Voor deze ode krijgt Japke van mij, oh jongens, toch nog een ster extra!