Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Vergeten eiland, moeizaam psychiatrisch verhaal

Mieke Scheveningen 18 november 2019
Dit boek geeft een moeizaam te volgen psychotisch relaas over beschadigde mensen verkerend op een ‘Vergeten eiland’. Dit vergeten eiland beschrijft de wereld zoals die er uit ziet voor mensen die niet in staat zijn om mee te doen met de culturele wereld, waarin jij je als geestelijk gezond mens bij voorkeur beweegt.
De schrijfster heeft met dit boek de International Dublin Literary Award in 2000 gewonnen. Ik vond het in de ramsj en kocht het, omdat de achterflap mij een (verkeerde) indruk gaf waar het boek over ging: “Vergeten Eiland is het hartverscheurende, prachtig geschreven verhaal over het turbulente leven van vijf emotionele, vreemde bijzondere personen.” Ik wist niet dat ik in een psychotische of hallucinerende wereld zou belanden. Beetje als in een Brueghel schilderij als de ‘Dulle griet’ zou stappen. Als ik dat van tevoren had geweten had ik misschien het verhaal meer kunnen waarderen.

Ook al kan je dit boek niet meer (zo snel) in de bibliotheek terugvinden, kan je dit boek waarschijnlijk alleen nog maar tweedehands kopen of heb je het misschien nog liggen en heeft het wereldbeeld van een ontspoord mens je interesse om welke reden dan ook, dán is dit verhaal in dit boek prachtig verteld en integer opgeschreven. Ik heb moeite met lezen over lijden, pijn en zwaar traumatisch menselijk leed. Vandaar dat het verhaal met onderliggende seksueel-religieus gelardeerde tinten moeizaam op mij overkwam. De uiteindelijke boodschap van hoop voor beschadigde mensen vond ik halverwege het boek terug in deze zin: “Ik ben een succes omdat ik besta.”

Ik heb dit boek uitgekozen om mee te doen met ‘De week van het vergeten boek’ op Hebban 2019. Hier vind je mijn blog terug: https://www.hebban.nl/spot/ex-libris-miekes-keuze/nieuws/het-vergeten-boek-van-mieke-uit-scheveningen

Enkele zinnen:
“Wat Ronny gezegd had, was dat duivels en demonen gewoon waren bedacht door primitieve mensen om hun gevoelens - overweldigende gevoelens, overdonderende gevoelens - van woede, schuld en paniek te uiten.”

“Het was wel verdomd opvallend, dat zwarte konijntje. Dat curiosum. Zijn grootste vijand was hijzelf. Het was zijn eigen klokkenluider, een wandelende waarschuwing. Een buitenbeentje.”

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Mieke Scheveningen