Zeer teleurstellend, een beetje deprimerend zelfs

Waar ik me kapot gelachen heb tijdens het lezen van het boek over de heer Putmans, de deprimerend vond ik deze uitgaven van de heer Groen. Een volkstuindersvereniging wordt met de ene na de andere tegenslag. Zeer actueel maar daarom geen boek om even lekker aan de werkelijkheid te ontsnappen. Ik wilde het boek eigenlijk snel wegleggen, maar hoopte dat de 'twist in the tail' zou zitten. Helaas! Ook vond ik het jammer dat een van de hoofdpersonages Achmed heet. Het is echt zo'n lekker Nederlands tafereeltje en dan past naar mijn gevoel er geen persoon bij Achmed heet. Het voelt een beetje alsof deze persoon er in is gezet om maatschappelijk maar correct te zijn. Dat heeft zo'n boek helemaal niet nodig en werkt voor mij juist averechts.

Neemt niet weg dat het boek heel gemakkelijk wegleest en ik heel soms even moest grinniken. Vooral toen de Jehova-getuigen 'Jezus kwamen brengen', en de hoofdpersoon zei 'leg hem dan maar direct op de composthoop'. Die zag ik niet aankomen maar ontzettend grappig en leuk te gebruiken voor het geval er bij mij Jehova-getuigen langskomen.

Verder werd ik er een beetje depressief van. Een negatieve uitschieter in de verder immens leuke serie van Hendrik Groen. Maar wat mij betreft zeker geen aanrader. En mocht je hem toch gaan lezen, verwacht dan zeker geen verhaal met hele grappige stukken zoals in de andere boeken. Dan kom je echt teleurgesteld uit.

Het is een verhaal uit het leven gegrepen en raakt punten waar steeds meer mensen mee te maken krijgen door dat Nederland helemaal volgebouwd moet worden en traditionele dingen moeten wijken voor nieuwbouw en andere zaken zonder dat daar eigenlijk iets aan gedaan kan worden hoe graag je dat ook wilt.