Dapper om dit te delen en een goed middel om het onderwerp bespreekbaar te maken

Senna is een mooi lief meisje, die tegen haar wil in naar een nieuwe school wordt gestuurd. Al snel blijkt dat de leerlingen op die school haar hele andere dingen willen leren. En Senna, die het thuis in haar pleeggezin ook niet makkelijk heeft, weet daar niet zo goed mee om te gaan. Gelukkig is daar Valentino, die om haar geeft en waarbij ze zich veilig voelt. Maar is dat wel echt zo?

Lyona heeft dit boek geschreven om er niet langer over te zwijgen en het bespreekbaar te maken bij jonge meiden en jongens. Ik vind onwijs dapper van haar dat ze haar trieste verleden heeft omgebogen en er iets goeds meedoet. Want de gebeurtenissen die Senna mee moet maken, wekken zoveel emoties bij mij op. Ongeloof, woede, verdriet en heel veel medeleven. Senna heeft zoveel moeten incasseren in haar leven en ook zoveel onbegrip dat mensen die voor haar moesten zorgen de andere kant op keken. Het liefst zou ik haar in mijn armen nemen en willen knuffelen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Senna, dus door de ogen van 13-jarig meisje. Dit is bewust gedaan zodat jongeren zich beter kunnen herkennen in het verhaal. Soms doet het daardoor wel eens naïef aan. Je leert goed de wereld kennen waarin Senna leeft, een huis wat geen thuis is. Een school waar je je veilig zou moeten worden, maar een hel blijkt. Deze manier van vertellen maakt wel dat een grotere indruk krijgt.

Wat ik ook heel mooi van het boek vind, is dat er achterin nog vragen staan die je samen zou kunnen bespreken. Daardoor maak je het onderwerp laagdrempelig en zal een Senna in je buurt misschien eerder iets loslaten. Aanrader voor jongeren, ouders, docenten en andere geïnteresseerden.