Het kleine kasteeltje

Nadat haar vriend om een absurde reden totaal onverwacht hun relatie beëindigt, moet Beertje aan zichzelf toegeven dat ze de afgelopen twee jaar in een nare droom heeft geleefd. Ze breekt abrupt met haar oude leven en trekt in bij haar gescheiden tante Stan, die haar met open armen verwelkomt in haar grote, lege huis. Beertje zal zichzelf moeten heruitvinden en Stan, die een nieuw project wel kan gebruiken, wil haar uiterste best doen haar daarbij te helpen.

Sil leeft een dubbelleven: door de week is hij teruggetrokken en serieus, probeert hij financieel het hoofd boven water te houden en werkt hij hard om het kasteeltje, zijn erfenis, zo goed mogelijk in stand te houden, en in de stapweekenden met zijn oude studievrienden hangt hij de beest uit. Hij heeft zijn ware ik zo diep verborgen dat hij bijna niet meer weet wie hij is. Maar dan ontmoet hij Beertje en begint alles te veranderen, niet alleen voor Sil, maar ook voor Stan en al hun vrienden in De Grote Weijde.

Persoonlijk vond ik dit een van de mindere boeken van Jacky van Laren. Verhaallijnen werden uitgezet, maar ook lang ongemoeid gelaten. Sommige stukjes bleven ook onbeantwoord. Naar mijn idee had het verhaal korter gekund en minder lang uitgeweid over de personages. Vond dat de auteur daar languit bleef hangen.

Wat ik wel leuk aan het boek vond is dat personages uit eerdere boeken terugkomen. Daardoor voelt het alsof je zelf ook onderdeel van de community bent.

Het boek leest wat lastiger weg omdat de hoofdstukken soms vrijmaking zijn en soms ook wat langdradig waardoor bij mij de aandacht nog wel een stilde verslappen. Er had meer vaart in gemogen.
Toch blijf ik in de auteur geloven en een volgend boek zeker ook gaan lezen.