Een trilogie die zich van andere fantasyverhalen onderscheidt

(Recensie voor www.cozyfantasy.nl)

Emily Wildes compendium der verloren verhalen is het afrondende deel van de Emily Wildes-trilogie, waarin Emily en haar verloofde eindelijk Wendells koninkrijk binnengaan om zijn stiefmoeder van de troon te stoten. Dit gaat vrij gemakkelijk, aangezien de vrouw al op sterven na dood is. Wendell kan er eigenlijk gewoon meteen op gaan zitten en de uitdaging ligt dan ook in het bestrijden van de vloek die zijn stiefmoeder heeft uitgesproken, waardoor zijn rijk afsterft. Hiermee heeft het boek een andere insteek dan de vorige twee delen, waar ze op zoek waren naar een doorgang naar het feeënrijk en er heel veel pagina’s gevuld werden met conversaties met de lokale bewoners en dwalen door prachtige omgevingen.

Alhoewel: ook nu moeten ze met de lokale bevolking spreken om te ontdekken waar de koningin is gebleven en maken ze ook menig ritje door de wildernis. Het verloopt allemaal alleen wat vlotter – en tegelijk ligt het tempo van het verhaal net als in de voorgaande delen vrij laag en zijn de actiemomenten snel voorbij.

Folklore en sprookjes als leidraad
Net als in het tweede deel, miste ik ook hier het sprankje magie dat er in het eerste deel wel was. Doordat Wendell en Emily al wat langer samen zijn, is het hun kenmerkende ‘gebekvecht’ wat minder – wat humor aan het verhaal toevoegde – en ze brengen een behoorlijk deel van elkaar gescheiden door. Dat vond ik jammer, omdat Wendell juist iemand is die ‘smaak’ aan het verhaal toevoegt: Emily’s kijk op de wereld is toch vooral nuchter en analyserend en door de dagboekvorm is de spanning ook nu minimaal. In dit verhaal worden twee duistere plekken geïntroduceerd waar de feeën nogal huiverig over zijn: toch worden personages vrij gemakkelijk uit zulke plekken gered.

Wat ook een beetje een dubbel gevoel gaf, waren de verhalen die Emily’s leidraad waren bij het verbreken van de vloek. Enerzijds vond ik het gaaf dat zogenoemde sprookjes en folklore zo verweven zijn met de wereld van de feeën dat ze als gids kunnen dienen, anderzijds staarde Emily daar zo ontzettend blind op dat het wat naïef en ongeloofwaardig aanvoelde. Het maakte haar wat passiever, doordat ze ervan overtuigd was dat alleen verloren verhalen haar problemen konden oplossen.

Conclusie
Emily Wildes compendium der verloren verhalen is een prima slot van de Emily Wildes-trilogie, al had het verhaal wat mij betreft niet over drie boeken uitgesmeerd hoeven worden. De magie van het eerste boek kwam niet terug en het tempo lag over het algemeen net wat te laag om je erin te verliezen. Toch zorgen de dagboekvorm waarin het verhaal geschreven is, de setting aan het begin van de twintigste eeuw en de focus op (fictieve) folklore ervoor dat dit een serie is die zich duidelijk van andere fantasyreeksen onderscheidt.