Weinig originaliteit en tempo

(Recensie voor www.fantasywereld.nl)

Sterren en koper is het eerste deel van een van oorsprong Italiaanse serie, waarbij ieder deel los te lezen is en door een andere auteur is geschreven. De serie draait – zoals de titel weggeeft – om een magisch genootschap dat zich verborgen houdt voor de rest van de mensheid. De reden daarvoor is wat kort door de bocht: mensen zouden de krachten – waar ze overigens niets mee kunnen doen – misbruiken. Aangezien de tovenaars dat zelf ook doen, voelt dat nogal flauw, en had het verhaal een interessantere invalshoek kunnen hebben als het niet zo aan de scheiding tussen Dreuzels en Tovenaars uit het Harry Potter-universum deed denken – inclusief een afdeling die de geheugens wist van mensen die toch met magie in aanraking komen.

Matige uitwerking
Het feit dat het verhaal zich afspeelt op een magische academie, deed natuurlijk ook erg aan Harry Potter denken. In plaats van vier afdelingen, zijn er nu enkele magietoepassingen waar iemand aanleg voor kan hebben. Zo kunnen sommigen de locatie van sterrenstof lokaliseren (de bron van de magie), anderen kunnen objecten magische eigenschappen toewijzen waardoor het ‘artefacten’ worden of kunnen ze objecten omvormen tot iets anders. Het magiesysteem krijgt best wat aandacht, waardoor het eigenlijk jammer is dat het weinig toevoegt aan het verhaal. Ambra zelf is namelijk geen magiër en weet door een list aan de opleiding mee te doen.

Hoe die opleiding er dan verder uitziet, wordt ook niet duidelijk. Doordat er veel informatie wordt meegedeeld en er weinig wordt ‘getoond’ blijven een hoop aspecten vaag. Het verhaal krijgt daardoor een oppervlakkig karakter, zowel qua wereldbouw als wat de personages betreft. Over Ambra en haar rivaal/stiekeme crush komen we het meest te weten, maar ze sluit op de academie ook een aantal vriendschappen die zo hecht zouden moeten zijn dat haar vrienden hun carrière voor haar willen opgeven. Ze zijn echt bereid om veel voor haar op te offeren, terwijl die vriendschappen helemaal geen tijd krijgen om te rijpen. De paar conversaties die er plaatsvinden hebben nauwelijks diepgang en de bijpersonages zijn nauwelijks meer dan namen.

Weinig tempo en een saaie schrijfstijl
De meeste interactie vindt plaats tussen Ambra en Ismael – haar rivaal, haar opgedrongen mentor, en op wie ze ontdekt al jaren verliefd te zijn – maar ook dit wist me nauwelijks te boeien. Het ontbrak in hun conversaties en ander contact aan onderliggende spanning en eigenlijk vond ik geen van beiden interessant. In combinatie met de stroeve schrijfstijl, die op geen enkel moment een beetje levendig wordt, zorgde dat ervoor dat ik me door het boek heen moest worstelen. De woorden gingen langs me heen, er zat gewoon veel te weinig tempo in het verhaal en tegen de tijd dat er werkelijk wat gebeurde, gaf ik eigenlijk al niets meer om de afloop. Door de prachtige vormgeving en uitnodigende flaptekst had ik hoge verwachtingen van dit verhaal, maar die konden helaas niet waargemaakt worden. Dat neemt niet weg dat er ook echt wel leuke aspecten in zitten, zoals de oorsprong van Ambra’s gave, de uitwerking van bepaalde artefacten en het feit dat tovenaars lichamelijk aangetast worden bij het verboden gebruik van bepaalde vormen van magie. Het woog helaas alleen niet op tegen de minpunten.

Conclusie
Koper en sterren is het eerste deel van de serie Het geheime genootschap dat door verschillende auteurs is geschreven. Hoewel de wereldbouw veel potentie heeft, is het lang niet allemaal van belang voor het verhaal. Door het gebrek aan originaliteit, een laag tempo en vlakke personages, is het geen verhaal dat doorgewinterde fantasy-lezers lang zal bijblijven. Misschien dat het beginnende fantasylezers meer aanspreekt, al zijn er genoeg gelijksoortige boeken waar de wereld of de personages beter zijn uitgewerkt en die beter geschikt zijn voor een kennismaking met het genre. Niettemin ziet de vormgeving er wel prachtig uit en staat het boek zeker mooi in de kast.