Meer dan 6,8 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Een rammelend plot

Natascha van Limpt 20 oktober 2025 Auteur
De harteloze jager is het eerste deel van het tweeluik ‘The Crimson Moth’, een romantasy die zich afspeelt in een stad – of rijk, het is me niet helemaal duidelijk – die eens onderdrukt werd door heksen en waar nu juist de heksen onderdrukt worden. Rune heeft pas na de revolutie ontdekt dat ze zelf ook een heks is – dat gebeurt pas wanneer een vrouw voor het eerst menstrueert. Er zijn dan ook alleen vrouwelijke heksen en hun magie is verbonden met bloed. Ze moeten met hun bloed – of het bloed van anderen – symbolen tekenen om spreuken in werking te zetten. De littekens die hierbij ontstaan, werden in de tijd dat de heksen aan de macht waren beschouwd als versieringen, vergelijkbaar met tatoeages. Na hun val verraadde het hun aard en werden vrouwen op basis daarvan geëxecuteerd. Een interessante invalshoek, al riep het ook veel vragen op.

Gideon is een heksenjager. Hij verdenkt Rune ervan de Bloedrode Nachtvlinder te zijn en probeert haar het hof te maken zodat hij haar lichaam goed kan bekijken om te zien of hij zulke littekens kan vinden. Hoewel hij gaandeweg steeds meer aanwijzingen krijgt dat Rune inderdaad de heks is waar hij al zo lang op jaagt, loopt alles stuk op het ontbreken van littekens. Hij weet namelijk niet dat zij haar menstruatiebloed opvangt en dat bloed gebruikt. Toch komt het geen enkele keer in hem (of in zijn medejagers) op dat je ook aan bloed kunt komen zónder je eigen bloed te verspillen – en dat terwijl hij wéét dat het bloed van een ander krachtiger is en hij nota bene op een heks jaagt die zijn medeburgers afslacht. Het lijkt mij dus aannemelijk dat een jonge heks dat bloed zou gebruiken, in plaats van zichzelf met littekens te bestrooien waarmee ze zichzelf enkel verraadt. Daar komt nog bij dat het bloed van heksen zwart is, want daardoor ontdekt Rune dat ze een heks is. Je kunt dus gewoon bij iedereen ‘checken’ welke kleur bloed ze hebben om de heksen ertussenuit te filteren. Doordat letterlijk iedereen aan deze simpele feiten voorbijgaat, voelt het plot meteen wankel.

En eigenlijk geldt dat voor meer dingen als je er langer over nadenkt. Rune is de Bloedrode Nachtvlinder. Zij is degene die heksen bevrijdt. Tegelijkertijd is er een ander die mensen afslacht en de wereld laat geloven dat zij daarachter zit. Dat zit haar geen moment dwars. Het lijkt wel alsof ze dat niet eens weet – terwijl ze zich midden in alle roddelkringen bevindt en ik me echt niet kan voorstellen dat zoiets aan haar voorbijgaat en dat ze daar bijgevolg geen enkele aandacht aan besteedt. Gideon en zij hebben eigenlijk een gezamenlijke vijand, al komt die nooit ter sprake.

Wat ik ook lastig te geloven vond: het hele boek draait om de bevrijding van een heks; een vriendin van Runes oma. Die wordt aan het begin van het boek opgepakt en vervolgens wordt ze naar verschillende plekken gebracht en niet terechtgesteld. Waarom niet? Als je weet dat iemand je gevangenen probeert te bevrijden, dan wacht je daar toch geen weken mee, zodat je tegenstanders juist een plan kunnen beramen? Dat voelde echt als een plot-gedreven keuze, niet iets wat logisch was.

Hoe meer ik over de heksen leerde, hoe moeilijker ik het vond om te begrijpen waarom de gewone mensen zoveel macht hadden. Zonder al te veel moeite kunnen heksen natuurrampen over hun omgeving afroepen en andere verschrikkelijke dingen doen. Ze hebben tal van manieren om zich te verdedigen en toch gebeurt er niets. De heksenjagers lijken hun toorn niet eens te vrezen, terwijl ze tegelijkertijd zo afschuwelijk zijn. De passiviteit vond ik niet passen en ik kreeg ook geen goed beeld van hoeveel heksen er nu waren, waarom ze zich niet groepeerden e.d. De revolutie was pas twee jaar geleden, dus je zou verwachten dat het veel meer tijd kost om een volk uit te roeien dat jou in een oogwenk van de aardbodem kan wegvagen.

Het gedrag van de personages riep ook veel vragen op. Zowel Rune als Gideon waren soms ongelofelijk naïef, terwijl ze juist als zo slim en strategisch worden afgeschilderd. En ook over Runes beste vriend en Gideons broertje Alex wordt een onthulling gedaan die ik zo ongelooflijk ongeloofwaardig vond dat het enkel tot frustratie leidde. De personages leken soms echt niet ver vooruit te kunnen kijken terwijl ze juist rollen toebedeeld hebben gekregen waarbij je verwacht dat ze dat wél kunnen.

Veel kritiek dus – terwijl ik wel echt van het boek genoten heb. Het is vlot geschreven, er is een goede spanningsboog en hoewel de romance wat geforceerd voelde, waren er ook best mooie gesprekken tussen Gideon en Rune. Het leesplezier was dus zeker aanwezig, het was pas op het einde dat ik het gevoel kreeg dat het plot aan alle kanten rammelt of dat er gewoon veel achtergrond informatie ontbreekt die alles wat onlogisch overkomt had kunnen rechttrekken. Het verhaal kent een heftig einde, waarbij het tweede deel een totaal andere weg in belooft te slaan. De lacunes in het eerste deel zullen me er niet van weerhouden om ook het vervolg te willen lezen, want het verhaal hield me ondanks alle onlogische zaken wel in zijn greep.

Conclusie
De harteloze jager is het eerste deel van The Crimson Moth-tweeluik, een romantasy waarin een heksenjager en een heks elkaar proberen te bespelen om informatie te vergaren. De opzet is leuk en het boek leest lekker weg, al lijkt het plot wel te rammelen als je er wat dieper over nadenkt en zijn verscheidene acties en zaken onlogisch te noemen. Niettemin heeft het boek een spannend verloop en een knallend einde.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Natascha van Limpt

Gesponsord

Is Liften naar de hemel van Lex Paleaux jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!

Is De nomade van Anya Niewierra jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!

Is Beladen huis van Christien Brinkgreve jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!

Is Het huis met de palm van Esther Verhoef jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!

Is De verwarde cavia terug op kantoor van Paulien Cornelisse jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!

Is Meneer Putmans ziet het licht van Hendrik Groen jouw favoriete boek van het jaar? Stem nu!

Een ontroerende en betoverende roman over familie, herinneringen en hoop, waarin het verleden van Libanon wordt verweven met de zoektocht van twee Canadese zussen naar hun roots. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.

Na de mysterieuze dood van haar beroemde moeder ontvangt Mackenzie brieven die duistere geheimen onthullen achter haar moeders succes. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.