Lezersrecensie
Prima boek, maar weinig verrassingen
Toen ik op Facebook een oproep van Johan Kleine Haneveld zag voor lezers die een ebook wilden recenseren van ‘Het denkende woud’, heb ik mij daarvoor aangemeld. De Krakenvorst-tweeluik had ik al van deze auteur gelezen en was me goed bevallen en de flaptekst van dit verhaal prikkelde me ook. Zelf heb ik geen e-reader, dus ik er heb er eentje geleend om meteen maar eens uit te proberen of het iets voor mij is.
Een van de sterkten van de auteur is zijn beschrijvingen. Dit gebeurt niet overdadig; vaak heeft hij maar een paar zinnen nodig om me de omgeving voor me te laten zien. Hoewel ‘Het denkende woud’ helemaal niet zoveel bladzijden telde, heb ik toch het idee dat ik veel van de wereld heb gezien zonder dat het vermoeiend aanvoelde.
De setting van mensen die in een woud wonen, maar toch qua technologie verder zijn dan jagers en verzamelaars was nieuw voor mij. De wereldbouw vond ik dan ook verfrissend. De rol die volwassenen spelen en het geheim waar hoofdpersoon Lilian op stuitte, vormde een redelijk interessante verhaallijn, maar deed me ook wel weer denken aan andere boeken en series.
Qua tempo zit het verhaal wel goed in elkaar. Het leest snel weg en hoewel het niet bloedstollend spannend werd, was ik wel gemotiveerd om door te lezen. Op het einde worden alle eindjes mooi aan elkaar geknoopt: het geheel zat prima aan elkaar. Wel miste ik wat verrassingselementen. De personages zijn niet heel bijzonder en Lilian is dan ook niet een personage dat me bij zal blijven. Echte plotwendingen zijn er evenmin – ik had graag iets meer verrast wilde worden. Nu kabbelde het verhaal rustig voort. Toen het boek eenmaal uit was, deed het me niet zoveel. Er waren geen personages van wie ik het jammer vond om afscheid te nemen, noch voelde ik nieuwsgierigheid naar wat er zich verder nog in deze wereld kon afspelen.
Het was een prima boek met leuke vondsten wat betreft de wereldbouw en het plot is mooi rond – maar er is niets aan het verhaal of de personages wat er voor mij echt uit springt.
Een van de sterkten van de auteur is zijn beschrijvingen. Dit gebeurt niet overdadig; vaak heeft hij maar een paar zinnen nodig om me de omgeving voor me te laten zien. Hoewel ‘Het denkende woud’ helemaal niet zoveel bladzijden telde, heb ik toch het idee dat ik veel van de wereld heb gezien zonder dat het vermoeiend aanvoelde.
De setting van mensen die in een woud wonen, maar toch qua technologie verder zijn dan jagers en verzamelaars was nieuw voor mij. De wereldbouw vond ik dan ook verfrissend. De rol die volwassenen spelen en het geheim waar hoofdpersoon Lilian op stuitte, vormde een redelijk interessante verhaallijn, maar deed me ook wel weer denken aan andere boeken en series.
Qua tempo zit het verhaal wel goed in elkaar. Het leest snel weg en hoewel het niet bloedstollend spannend werd, was ik wel gemotiveerd om door te lezen. Op het einde worden alle eindjes mooi aan elkaar geknoopt: het geheel zat prima aan elkaar. Wel miste ik wat verrassingselementen. De personages zijn niet heel bijzonder en Lilian is dan ook niet een personage dat me bij zal blijven. Echte plotwendingen zijn er evenmin – ik had graag iets meer verrast wilde worden. Nu kabbelde het verhaal rustig voort. Toen het boek eenmaal uit was, deed het me niet zoveel. Er waren geen personages van wie ik het jammer vond om afscheid te nemen, noch voelde ik nieuwsgierigheid naar wat er zich verder nog in deze wereld kon afspelen.
Het was een prima boek met leuke vondsten wat betreft de wereldbouw en het plot is mooi rond – maar er is niets aan het verhaal of de personages wat er voor mij echt uit springt.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Natascha van Limpt
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
