Lezersrecensie
Heerlijke feelgood voor de filmfreak.
Voor iedereen die, net als ik, regelmatig met popcorn en tissues de bioscoop induikt, is Bioscoop aan Zee een heerlijke feelgood-ervaring in boekvorm. Holly Hepburn weet precies hoe ze het hart van een filmfreak moet raken. Niet alleen met filmreferenties om van te smullen, maar ook met een verhaal dat voelt als een warme zomerse romcom op een wit doek.
Stel je voor: een charmant kustdorpje in Cornwall, een vervallen art-deco bioscoop met uitzicht op zee, en een vrouw met een missie. Gina keert na jaren terug naar Polwhipple om haar grootouders te helpen in hun ijssalon en die zit bij de oude bioscoop. Als Italiaanse ijsliefhebber kon ik alleen maar watertanden bij elke scène waarin een nieuwe smaak werd bedacht. Maar dit boek is meer dan alleen gelato en nostalgie.
Wat begint als een tijdelijke helpende hand voor haar opa, wordt al snel een groter project: het redden van De Bioscoop aan Zee. De magie van het witte doek moet terug, en wie beter om haar daarbij te helpen dan jeugdvriend Ben – een knappe surfer met gouden handen en een zwak voor oude gebouwen (en misschien ook voor Gina…;-)
De bioscoop lijkt financieel niet meer te redden, maar dan komt Gina met een briljant plan: filmklassiekers draaien met verklede gasten en een nieuwe smaak ijs.
Elk deel van het boek is vernoemd naar een klassieke film (Brief Encounter, Dirty Dancing, Some Like It Hot, Singin' in the Rain) – en die worden ook echt vertoond in de gerestaureerde bioscoop. De nostalgie spat van de pagina’s.
Hepburn schrijft in een lichte, toegankelijke stijl waardoor je moeiteloos het kleurrijke leven in Polwhipple binnenstapt. Je ruikt de zeelucht, proeft het ijs en hoort het knippen van bioscooptickets. De personages zijn heerlijk herkenbaar: van de mopperende, trotse grootvader tot de dromerige bioscoopeigenaar Gorran, die zijn passie kwijt is maar dat langzaam weer terugvindt.
Kortom: Bioscoop aan Zee is een hartverwarmende ode aan film, familie en tweede kansen. Perfect voor een luie zomerdag op een ligbed of een regenachtige avond op de bank – liefst met een bak ijs.
Stel je voor: een charmant kustdorpje in Cornwall, een vervallen art-deco bioscoop met uitzicht op zee, en een vrouw met een missie. Gina keert na jaren terug naar Polwhipple om haar grootouders te helpen in hun ijssalon en die zit bij de oude bioscoop. Als Italiaanse ijsliefhebber kon ik alleen maar watertanden bij elke scène waarin een nieuwe smaak werd bedacht. Maar dit boek is meer dan alleen gelato en nostalgie.
Wat begint als een tijdelijke helpende hand voor haar opa, wordt al snel een groter project: het redden van De Bioscoop aan Zee. De magie van het witte doek moet terug, en wie beter om haar daarbij te helpen dan jeugdvriend Ben – een knappe surfer met gouden handen en een zwak voor oude gebouwen (en misschien ook voor Gina…;-)
De bioscoop lijkt financieel niet meer te redden, maar dan komt Gina met een briljant plan: filmklassiekers draaien met verklede gasten en een nieuwe smaak ijs.
Elk deel van het boek is vernoemd naar een klassieke film (Brief Encounter, Dirty Dancing, Some Like It Hot, Singin' in the Rain) – en die worden ook echt vertoond in de gerestaureerde bioscoop. De nostalgie spat van de pagina’s.
Hepburn schrijft in een lichte, toegankelijke stijl waardoor je moeiteloos het kleurrijke leven in Polwhipple binnenstapt. Je ruikt de zeelucht, proeft het ijs en hoort het knippen van bioscooptickets. De personages zijn heerlijk herkenbaar: van de mopperende, trotse grootvader tot de dromerige bioscoopeigenaar Gorran, die zijn passie kwijt is maar dat langzaam weer terugvindt.
Kortom: Bioscoop aan Zee is een hartverwarmende ode aan film, familie en tweede kansen. Perfect voor een luie zomerdag op een ligbed of een regenachtige avond op de bank – liefst met een bak ijs.
1
Reageer op deze recensie
