Liefdevol & zeer krachtig

Eastbourne Road, Londen. Tussen de huizen op nummer 77 en 79 ligt een gedeelde tuin. Ooit was het een prachtig stukje groen, een oase van rust in een bruisende stad. Nu is de tuin verwaarloosd en overwoekerd. Buren Winston en Bernice vinden dat niet erg. Ze mogen de tuin dan wel delen, meer hebben ze niet met elkaar gemeen.

Maar op een dag wordt er een mysterieus pakketje bezorgd. Het zijn foto's van de tuin toen deze nog in bloei stond - levendig met bloemen en wilde dieren, toen hij bezocht werd door mensen uit alle hoeken van de gemeenschap. Probeert iemand hen wat te vertellen?

Een zaadje is Winston en Bernice begraven de strijdbijl en trekken hun tuinhandschoenen aan. Terwijl ze omspitten en planten, schrobben en water geven, begint de tuin uit zijn winterslaap te ontwaken - en ook het ijs tussen Winston en Bernice begint te ontdooien. Kan de tuin helpen bij het opbloeien van het verloren groepsgevoel in de gemeenschap? Met een beetje hulp van de geheimzinnige tuinier die pakketjes blijft sturen, groeien Winston en Bernice steeds meer naar elkaar toe.

Sara Nisha Adams bewijst met dit boek wederom weer waarom zij één van mijn favoriete auteurs is. Na het lezen van 'De troostbibliotheek' - waar ik overigens helemaal fan van ben, kon haar volgende boek dan ook niet achterblijven. 'De schemertuin' is prachtig beschreven en wakkert mijn liefde voor tuinieren weer aan.

Dit is een emotioneel, meeslepend en liefdevol verhaal. Het gaat over de liefde voor de gemeenschap, je vrienden, familie en je geliefden. Het gaat over verlies, het leven, rouwen, en weer doorgaan. Het gaat over saamhorigheid, elkaar steunen en een gedeelde passie vinden.

Het verhaal is opgedeeld in vier seizoenen en elk deel start met een brief van Maya. Langzaam ontdekken we dat er verschillende perspectieven en tijdlijnen zijn, namelijk die in het heden van Bernice en Winston, en die in het verleden van Maya. Maya woonde in het verleden samen met haar vriendin en buurvrouw Alma op nummer 77 en 79. In het heden zijn dat Winston en Bernice. Allebei de buren ontdekken uiteindelijk een liefde voor de gemeenschappelijke tuin en dit is dan ook wat ze met elkaar en de gemeenschap verbindt. Het zorgt voor saamhorigheid.

De personages zijn stuk voor stuk fijn om te ontdekken. Er komen meerdere culturen, waar de Indiase voorop staat, en geaardheden aan bod. Adams laat zien dat het niet makkelijk is om als 'buitenstaander' te integreren in een nieuw land. Ze zet dit zeer krachtig en raak neer. De personages zijn dan ook goed uitgediept, voelen allemaal echt aan en hebben sterke karaktereigenschappen. Allemaal hebben ze hun eigen verhaal.

'De schemertuin' is wederom weer een prachtig boek. Het komt wat langzaam op gang, maar wanneer je er eenmaal inzit, is het erg lastig weg te leggen. De beschrijvingen van de tuin maken dat ik ook dit jaar weer erg veel zin heb om te wroeten in mijn moestuin. Ik ga de personages en het verhaal missen, aangezien ik daar toch wel behoorlijk gehecht aan ben geraakt, en kan niet wachten om te zien wat Adams nog meer gaat schrijven.

Bedankt uitgeverij The House of Books voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke mening.