De geruite meisjes

De 91 jarige Klara is blind en haar wereld wordt steeds kleiner. Ze besluit dat het tijd wordt om haar verhaal te delen. Met behulp van een cassetterecorder vertelt Klara haar verhaal. Ooit had ze namelijk de leiding over een kindertehuis, in de periode dat de nazi’s steeds meer macht kregen in Duitsland en het leven drastisch veranderde. Wat haar kinderen niet weten is dat Klara in die tijd een dochter had. De Joodse Tolla, Klara zorgde voor haar als een dochter, omdat Tolla geen ouders meer had. Ze weet echter niet wat er met Tolla gebeurd is…

Dit verhaal is gebaseerd op de memoires van de oma van de auteur en het maakt het verhaal wat rauwer omdat je weet dat dit soort verhalen echt gebeurd zijn. Tijdens het lezen word je vooral meegenomen in de tijd dat Klara werkte in het kindertehuis. Soms word je meegenomen in het heden en hoe het leven voor Klara nu is. Klara was in de beginnende oorlogstijd voor mijn gevoel wat naïef en gaat een beetje mee met de stromingen die om haar heen stromen. De manier waarop Klara met Tolla om is gegaan ging mij steeds meer tegen staan tijdens het lezen. Er hing daardoor een soort spanning tijdens het lezen waardoor ik het boek maar lastig kon wegleggen. Ik vind het boek goed geschreven en ik vond de situatie waarin Klara zich bevond interessant om over te lezen maar ik vond het lastig dat Klara mij steeds meer tegen ging staan. Ik vond haar niet sympathiek en begrijp haar keuzes en de bijbehorende emoties niet. Het lastige hierin is, is dat het natuurlijk allemaal op waarheid gebaseerd is en ik gelukkig niet weet hoe ik zou reageren in zo’n situatie, dus ik wil mijn gevoel ten aanzien van Klara niet te laten overheersen in mijn oordeel, maar ik kan het ook niet helemaal loslaten.

Ik vond het mooi te ervaren dat Klara op het eind van haar leven wel haar verhaal kon delen door het op te nemen en het zelf een plekje kon proberen te geven. Wel miste ik zelf de afsluiting, het boek laat je achter met veel vragen. Het was interessant om het verhaal vanuit dit oogpunt te lezen, maar het gedrag jegens Tolla zorgde ervoor dat ik dit boek niet helemaal tevreden dichtsloeg.