Heerlijk spannend, onheilspellend en verrassend boek!

Dagmar en Thomas wonen afgelegen, aan de rand van een natuurgebied. Samen met baby Sterre lijken zij een normaal, gelukkig gezinnetje. Maar niet alles is wat het lijkt. Vlak voor de geboorte van Sterre, op het moment dat de verdoving voor de keizersnede begon te werken, zag Dagmar een magere, grauwe gedaante staan, met een gapende mond en melkwitte ogen. Thomas noemt het een hallucinatie, een effect van het lachgas, maar zij is daar niet van overtuigd. Het is immers niet het enige verontrustende voorval. Dan moet Thomas een tijdje voor zijn werk naar Dubai. Hij is er niet helemaal gerust op om Dagmar alleen te laten, maar er zijn geen andere opties. Vanaf dat moment wordt het verhaal vreemder en vreemder…

In eerste instantie lijkt Heideduvel een horrorverhaal te zijn zoals je misschien weleens eerder hebt gelezen. Nou hoeft dat natuurlijk geen probleem te zijn, een goed verhaal blijft een goed verhaal, ook al heb je zoiets al eerder meegemaakt. Maar dit is een verhaal met een verrassende twist die alleen maar bijdraagt aan de kracht van het boek. Ik hou er namelijk ontzettend van om verrast te worden door een auteur.

De cover vind ik erg tot de verbeelding spreken, zeker wanneer je de voor en achterkant naast elkaar zet. Hoe goed dit beeld eigenlijk is gekozen merk je wanneer je het verhaal gelezen hebt.

Heideduvel leest vlot en is spannend, de isolatie van Dagmar na het vertrek van Thomas kun je bijna voelen. Zeker wanneer er een aantal vreemde dingen gebeuren zit je op het puntje van je stoel.
Het hoofdpersonage kwam op mij apart over. Dagmar heeft zeer weinig sociale contacten en lijkt een beetje wereldvreemd. Ze is geen personage waarin ik me heel makkelijk kan inleven, al kon ik zeker wel met haar mééleven. Pas aan het eind van het boek werd mij veel duidelijk rondom het personage en hiervoor wil ik dan ook een grote pluim aan de auteur geven.

Omdat de dreiging lang onduidelijk blijft en je jezelf afvraagt of dat er misschien meer aan de hand is dan op het eerste gezicht lijkt, zeker met oog op Dagmars psychologische toestand, is dit een origineel horrorverhaal die je als liefhebber gelezen moet hebben.

Heideduvel is een heerlijk spannend, onheilspellend en verrassend boek dat zeer geschikt is voor de lange, donkere winterdagen.