Voor liefhebbers van fantasy met een grimmig randje zeker de moeite waard!

De eerste bladzijden sleurde me gelijk het verhaal in. Het begint spannend en intrigerend, wat gebeurt er precies wanneer Sammy in slaap valt? Hoe raakt ze gewond en waarom is ze zo moe terwijl ze toch voldoende uren rust neemt?

Je leeft al gauw met het hoofdpersonage mee dat een beetje alleen op de wereld is na het ongeluk waarbij haar ouders zijn omgekomen. Haar werk is saai en ze heeft een aantal vervelende collega’s die haar toch al onzekere karakter nog meer aanwakkeren. Gelukkig heeft ze ook een beste vriend; Matt, waar ze plezier mee kan maken en er altijd voor haar is. Maar die vriendschap komt onder druk te staan als Sammy steeds meer in haar nachtmerries verstrikt raakt en Matt niets wil vertellen.

Op een gegeven moment vond ik de overgang naar Sammy’s dromen over Midland vrij irritant worden. Voor mijn gevoel zat er veel herhaling in en duurde de opbouw te lang. Dit zorgde ervoor dat ik mijn interesse begon te verliezen en de neiging had om stukken over te slaan; ik wilde weten hoe het verhaal verder ging!

Dan komt Daron erbij en komt ook de vaart terug in het verhaal. Vanaf het moment dat Sammy erachter komt wat Midland precies is en dat ze terug moet keren naar de wereld uit haar nachtmerries wordt het weer spannend en boeiend.

Wie kan Sammy vertrouwen? Wat is echt en wat niet? Tot wat is iedereen in staat?

Vragen waarop je antwoord op wilt hebben zodat je vlug doorleest. Een gave twist in het verhaal maakt het nog beter.

Ik vind de vriendschap tussen Sammy en Matt erg leuk omschreven. Vaak kom je in boeken een vriendschap tussen een jongen en een meisje tegen dat dan toch uiteindelijk uitmondt in een liefdesrelatie, iets waaraan ik me ontzettend kan ergeren. Ik was dan ook bang dat het in dit verhaal ook die kant op zou gaan, maar gelukkig bleek die angst ongegrond. Tot nu toe dan, dit is pas deel één van de serie. Maar voor nu; twee duimen omhoog!

Helaas wordt er tegen het einde van het verhaal weer behoorlijk op de rem getrapt en staan er weer bladzijden vol herhalingen alsof de schrijfster bang is dat de lezer vergeten is wat er aan de hand is of dat we het misschien niet helemaal goed begrijpen. Dat vind ik erg jammer, ik houd er niet van om zo overdreven bij de hand genomen te worden.

Gelukkig maakt het laatste stuk een hoop goed, de spanning keert terug en het verlangen om het volgende deel te lezen ook.

Midland is een boek dat mij tijdens het lezen heen en weer slingerde tussen het “Oh, wat tof!” gevoel tot het “Hè, wat jammer weer” gevoel. Spanning en ergernis wisselde elkaar een beetje af waardoor ik niet goed wist wat ik ervan moest denken toen ik het boek dichtsloeg.

Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat, hoewel er zeker minpunten zijn, het verhaal boeiend, duister en mysterieus genoeg is voor mij om het volgende deel ook te willen lezen.

Voor liefhebbers van fantasy met een grimmig randje zeker de moeite waard dus!