Alsof je naar de t.v. kijkt.

Als de kerkklokken van Bellenat-sur-Sioule in de zomer van 2017 luiden, galmt het geluid zachtjes over de weilanden. Dat is de sfeer waar Mark en Nadine King naar verlangen. Dat verlangen wordt omgezet in daden. Vanuit Zeeland vertrekken Mark en Nadine, samen met hun vier kinderen, zevenhonderd kilometer verder om in Auvergne boerderijcamping: “Le Lieu vert” te gaan beheren.
Hoewel de boerderij, evenals een aantal op het terrein staande gîtes in een vervallen staat verkeren, vinden Mark en Nadine het een uitdaging om de boel op te knappen. Gelukkig krijgen zij daarbij hulp van Mark zijn broers.
Nadine vindt het leuk om een eigen camping te beheren, maar zo nu en dan slaat de twijfel toe. Op het terrein moeten ook tenten en caravans komen. Maar zover is het nog niet.

De verbouwing verloopt voorspoedig. Maar wat niet voorspoedig verloopt ontdekt Nadine tijdens een wandeling met haar hond Nina in het bos. Wanneer zij bij een verlaten boerderij een auto ziet staan, rijdt de bestuurder daarmee plotseling weg. Een unheimisch gevoel van naderend onheil dringt zich aan haar op.

Nadat Nadine een keer thuiskomt na het doen van boodschappen, vertelt Mark dat een Nederlandse man zich aangemeld heeft om te helpen met de verbouwing. Dat klinkt te mooi om waar te zijn, zegt Nadine. Maar is dat wel zo mooi? Volgens Mark heet hij Ron. Ron Theunissen. Als Nadine vanuit het keukenraam naar buiten kijkt, ziet zij een man met zijn rug naar haar gekeerd staan. Hoewel Nadine zijn gezicht niet ziet, ontsnapt uit haar keel een gesmoorde kreet. Hij heeft mij gevonden denkt ze. Een afschuwelijk déjà vu, vult haar gedachten. Het verleden heeft haar ingehaald en maakt haar bang voor de toekomst. En terecht.

PAIN AU CHOCOLAT (2019) geschreven door ELLEN DE VRIEND betreft een, zoals op de cover staat vermeld: “ik vertrek thriller”. Het begin leest alsof je naar de t.v. kijkt. Het verhaal wordt in de ik vorm geschreven vanuit Nadine haar gezichtspunt. In afzonderlijke hoofdstukken vertelt Mark zijn verhaal.