Lezersrecensie
Een opzienbarende satire over de Indiase maatschappij
Platgetreden is het verhaal van de eeuwige strijd tussen armen en rijken die al tienduizend jaar door de rijken wordt gewonnen. Het verhaal is al tienduizend keer verteld maar nog nooit op zo´n hilarische en ontluisterende wijze als door de Indiase schrijver Aravind Adiga. Plaats van handeling is het zich economisch snel ontwikkelende India. Het verhaal is tegelijk schrijnend, hilarisch en verrassend en barst van de zelfkritiek en zelfspot.
Volgens Balram, zoon van een riksjatrekker en een bediende in een theehuis, veranderde India met het verkrijgen van haar onafhankelijkheid van een dierentuin, waarin de mensen in kooien waren opgesloten, in een jungle, waar je eet of wordt gegeten. Als Balram weet op te klimmen tot chauffeur en bediende van een ondernemersfamilie leert hij inzien dat geld niet alle problemen oplost, dat godsdienst je geen beter mens maakt en dat je alles kunt krijgen als je maar de juiste gesprekken afluistert. Het wordt hem duidelijk: rijk of arm, de ene kant probeert voortdurend de andere te bedonderen. De onderklasse blijft opgesloten in een hanenren die van binnenuit wordt bewaakt door andere bedienden en door je familie. Balram zoekt de sleutel al jarenlang – maar de deur blijkt al die tijd al open. Durft Balram het aan om zichzelf uit zijn kooi te bevrijden en zich aan te sluiten bij de bovenklasse die niet kan worden gepakt, ook al betekent dat dat hij voor zichzelf kiest en daarmee het doodvonnis van zijn familie tekent? Adiga voert de spanning op tot de zinderende finale. Dat de spreektaal van Balram niet past bij zijn afkomst zien we maar even door de vingers. Deze vlot geschreven debuutroman, de winnaar van de Booker Prize 2008, is verbluffend krachtig, eigentijds, serieus en onbehoorlijk lachwekkend tegelijk.
Weer eens wat anders dan A Christmas Carol van Charles Dickens. Fijne kerstdagen.
Volgens Balram, zoon van een riksjatrekker en een bediende in een theehuis, veranderde India met het verkrijgen van haar onafhankelijkheid van een dierentuin, waarin de mensen in kooien waren opgesloten, in een jungle, waar je eet of wordt gegeten. Als Balram weet op te klimmen tot chauffeur en bediende van een ondernemersfamilie leert hij inzien dat geld niet alle problemen oplost, dat godsdienst je geen beter mens maakt en dat je alles kunt krijgen als je maar de juiste gesprekken afluistert. Het wordt hem duidelijk: rijk of arm, de ene kant probeert voortdurend de andere te bedonderen. De onderklasse blijft opgesloten in een hanenren die van binnenuit wordt bewaakt door andere bedienden en door je familie. Balram zoekt de sleutel al jarenlang – maar de deur blijkt al die tijd al open. Durft Balram het aan om zichzelf uit zijn kooi te bevrijden en zich aan te sluiten bij de bovenklasse die niet kan worden gepakt, ook al betekent dat dat hij voor zichzelf kiest en daarmee het doodvonnis van zijn familie tekent? Adiga voert de spanning op tot de zinderende finale. Dat de spreektaal van Balram niet past bij zijn afkomst zien we maar even door de vingers. Deze vlot geschreven debuutroman, de winnaar van de Booker Prize 2008, is verbluffend krachtig, eigentijds, serieus en onbehoorlijk lachwekkend tegelijk.
Weer eens wat anders dan A Christmas Carol van Charles Dickens. Fijne kerstdagen.
2
Reageer op deze recensie