Lezersrecensie
Overweldigend verhaal over een ontembare slavin
Het eiland onder de zee is een historische roman van Isabel Allende uit 2010. Het verhaal speelt zich grotendeels in de voormalige Franse kolonie Saint-Domingue (nu Haïti) tussen 1770 en 1810 af, met de Haïtiaanse Revolutie als historisch zwaartepunt.
Plantage-eigenaar Valmorain koopt de 9-jarige slavin Zarité omdat zijn zieke vrouw een verzorgster nodig heeft. Hij verkracht Zarité, waaruit een zoon wordt geboren die hij weggeeft. De jaren erna verzorgt Zarité Valmorains wettige zoon Maurice en haar dochter Rosette. Als de revolutie uitbreekt, wordt de relatie tussen Zarité en Valmorain psychologisch almaar complexer. Moet Zarité haar droom om vrij te zijn opgeven?
Allende, die zich goed heeft ingelezen, brengt de vele kleurrijke personages en de talloze gebeurtenissen op overweldigende wijze tot leven en vermijdt in een geschiedenisles te vervallen. Ze richt haar pijlen niet alleen op de onderdrukking van slaven maar ook van vrouwen, die geen zelfbeschikking kenden, en van kinderen in internaten die onder een gevangenisregime moesten leven. De helden in het boek zijn vrouwen. Ze laat in het bijzonder de slavin Zarité schitteren met diens ontembare geest en onwrikbaar geloof in voodoo en natuurgenezing. Allendes schrijfstijl is verbeeldend en gedetailleerd. Het sterkste punt van de roman is haar uitwerking van de manier van denken van slaaf en van slaafeigenaar.
De spanning zit vooral in de vraag of Zarité haar felbegeerde vrijheid kan verkrijgen, maar die spanning is onvoldoende om ook in de tweede helft van de roman te blijven boeien. Als lezer leg je de roman probleemloos even weg. Het is ook jammer dat humor volkomen afwezig is. De personages en de dramatische gebeurtenissen zijn toch wel een tikje te zwaar aangezet en de vertelstructuur is conventioneel. De samenloop van omstandigheden voelt soms iets te geconstrueerd. Deze kleine minpuntjes zorgen ervoor dat Het eiland onder de zee toch geen uitmuntende roman kan worden genoemd.
Vertaler Rikkie Degenaar is zeer bedreven in het vertalen van romans van Allende en levert prima werk. Allende gebruikt soms meerdere bijzinnen. In een één-op-één Nederlandse vertaling gaat dat ten koste van de leesbaarheid omdat persoonsvorm en voltooid deelwoord in het Spaans naast elkaar en in het Nederlands ver uit elkaar staan. De vertaler neemt dit op de koop toe.
Plantage-eigenaar Valmorain koopt de 9-jarige slavin Zarité omdat zijn zieke vrouw een verzorgster nodig heeft. Hij verkracht Zarité, waaruit een zoon wordt geboren die hij weggeeft. De jaren erna verzorgt Zarité Valmorains wettige zoon Maurice en haar dochter Rosette. Als de revolutie uitbreekt, wordt de relatie tussen Zarité en Valmorain psychologisch almaar complexer. Moet Zarité haar droom om vrij te zijn opgeven?
Allende, die zich goed heeft ingelezen, brengt de vele kleurrijke personages en de talloze gebeurtenissen op overweldigende wijze tot leven en vermijdt in een geschiedenisles te vervallen. Ze richt haar pijlen niet alleen op de onderdrukking van slaven maar ook van vrouwen, die geen zelfbeschikking kenden, en van kinderen in internaten die onder een gevangenisregime moesten leven. De helden in het boek zijn vrouwen. Ze laat in het bijzonder de slavin Zarité schitteren met diens ontembare geest en onwrikbaar geloof in voodoo en natuurgenezing. Allendes schrijfstijl is verbeeldend en gedetailleerd. Het sterkste punt van de roman is haar uitwerking van de manier van denken van slaaf en van slaafeigenaar.
De spanning zit vooral in de vraag of Zarité haar felbegeerde vrijheid kan verkrijgen, maar die spanning is onvoldoende om ook in de tweede helft van de roman te blijven boeien. Als lezer leg je de roman probleemloos even weg. Het is ook jammer dat humor volkomen afwezig is. De personages en de dramatische gebeurtenissen zijn toch wel een tikje te zwaar aangezet en de vertelstructuur is conventioneel. De samenloop van omstandigheden voelt soms iets te geconstrueerd. Deze kleine minpuntjes zorgen ervoor dat Het eiland onder de zee toch geen uitmuntende roman kan worden genoemd.
Vertaler Rikkie Degenaar is zeer bedreven in het vertalen van romans van Allende en levert prima werk. Allende gebruikt soms meerdere bijzinnen. In een één-op-één Nederlandse vertaling gaat dat ten koste van de leesbaarheid omdat persoonsvorm en voltooid deelwoord in het Spaans naast elkaar en in het Nederlands ver uit elkaar staan. De vertaler neemt dit op de koop toe.
1
Reageer op deze recensie
