Verghese neemt je mee naar de Thomaschristenen in India

De Zuid-Indiase deelstaat Kerala kent een wirwar van beekjes, kanalen, meren en lagunes. Rivieren stromen langs de groene hellingen van de Ghats richting zee. Abraham Verghese neemt je in Het verbond van het water mee naar deze magische maar ook verraderlijke waterwereld.

Verghese schreef een ontroerende sage over drie generaties van een familie van Thomaschristenen in Kerala. Water staat er symbool voor de cyclus van geboorte en dood en de cyclus van liefde en verlies. En Verghese vertelt ook het verhaal van de opofferingen die eerdere generaties zich hebben getroost ten behoeve van latere generaties en het verhaal van de maatschappelijke en technologische ontwikkelingen in India in de 20e eeuw. Het is een vlechtwerk van verhaallijnen die vroeg of laat samenvloeien.

Het is bijzonder om veel te weten te komen over de Thomaschristenen, de navolgers van de apostel Thomas in de eerste eeuw, van wie wordt gezegd dat hij het christendom naar India zou hebben gebracht. Deze gemeenschap, die vooral in Kerala is gevestigd, wordt nauwelijks opgemerkt door de buitenwereld.

Deze grootse en meeslepende roman is geliefd bij een breed westers publiek. Verghese schrijft vlot en beeldt het dagelijks leven in India op een toegankelijke manier uit. Alle personages hebben een goed karakter zodat het gemakkelijk is om je met hen te identificeren. Deze goede mensen bieden de talrijke dramatische gebeurtenissen het hoofd door steeds hoopvol gestemd te blijven. De Ethiopisch-Amerikaanse schrijver zorgt ervoor dat alle raadsels worden opgelost. Het is dan ook niet vreemd dat Het verbond van het water veel lezers een zeer plezierige leeservaring geeft.

Sommige lezers zullen echter na verloop van tijd genoeg krijgen van Vergheses behaagzucht. Het verhaal scheert slechts rakelings over kwesties als het kindhuwelijk, uithuwelijking, het patriarchaat, het kastesysteem, religieus pluriformisme, kolonialisme, oorlog en rebellie, waarbij Verghese doet voorkomen of iedereen ondanks deze kwesties nauw en respectvol met elkaar samenleeft. Bovendien zijn de eenzijdige personages overdreven fatsoenlijk, het ontbreekt hen aan slechte eigenschappen. Daarmee verliest de sage de verbinding met de werkelijkheid, wat nog wordt versterkt door de ongeloofwaardige opstapeling van toevalligheden en dramatische gebeurtenissen. Verder lijkt Verghese te zijn vergeten dat schrijven schrappen is. Hij heeft niet alleen veel woorden nodig, hij legt ook alle verbanden tussen de verhaallijnen en alle drijfveren van de personages expliciet uit, terwijl de oplettende lezer die al lang doorhad.

Met de aandacht voor de Thomaschristenen in India is Het verbond van het water een aanwinst voor de literatuur. Deze toegankelijke roman lees je om een prettig gevoel te krijgen bij hapklare dramatiek in een exotische omgeving, en daar is niets mis mee. Wie echter op zoek is naar een actieve leeservaring over ambivalente personages of complexe maatschappelijke kwesties in India kan beter terecht bij Arundhati Roy, Jhumpa Lahiri, Vikram Seth en Salman Rushdie.