Lezersrecensie
Een hartverscheurend debuut van Justin Torres
Wij, de wilden, het hartverscheurende debuut van de Amerikaanse schrijver Justin Torres, is voortreffelijk geschreven. Torres dompelt je onder in het chaotische leven van een gemengd wit-latino gezin in Brooklyn in de jaren tachtig. Naarmate de jongste telg uitgroeit tot een individu met eigen gevoelens ervaart hij de hechte gezinsverbanden steeds meer als een verstikkend keurslijf waaraan hij zich niet kan ontworstelen.
Drie onstuimige en verwaarloosde broertjes groeien op in een gemankeerd en chaotisch gezin waarin armoede en machogedrag een hoofdrol spelen. Hoewel ze soms elkaars rivalen zijn, vormen de drie een hecht bondgenootschap en trekken gezamenlijk op tegen hun gewelddadige en losbandige vader en depressieve moeder. Omdat de grenzen tussen de ouders, hun zoontjes en verwilderden voortdurend verschuiven, slaat de titel Wij, de wilden dan ook op alle vijf gezinsleden.
In negentien anekdotes vertelt het jongste broertje zijn van pijn en geweld doortrokken jeugdherinneringen. Zijn moeder ziet als eerste dat hij de intelligentste en meest schoolse van het gezin is. Naarmate zijn wrevel toeneemt raakt zijn blik op de anderen verbitterd, maar die kunnen zijn medelijden niet verdragen, wat de onderlinge verhoudingen onder spanning brengt. De enige mogelijkheid om tussen deze wilden zijn ware identiteit te vinden is door heimelijk zijn gevoelens en seksuele fantasieën aan een dagboek toe te vertrouwen, waarin hij zich tevens onverbiddelijk kwetsend uitlaat over zijn ouders en broers. Een dramatische ontknoping is dan uiteindelijk onvermijdelijk.
Bij afwezigheid van een noemenswaardig plot wordt het intense verhaal gedragen door de lyrische, beknopte en trefzekere schrijfstijl en de levendige en geloofwaardige personages. Torres is een scherpzinnig waarnemer en bouwt de anekdotes zorgvuldig op rond schijnbaar alledaagse gebeurtenissen. De jongste zoon vertelt de anekdotes zoals hij ze zich herinnert, waarbij hij de scherpste kantjes ervan lijkt te hebben afgehaald, wat de hartverscheurende leeservaring versterkt.
De debuutroman van Justin Torrres werd door critici lovend ontvangen en won diverse Amerikaanse literaire prijzen voor debutanten.
Drie onstuimige en verwaarloosde broertjes groeien op in een gemankeerd en chaotisch gezin waarin armoede en machogedrag een hoofdrol spelen. Hoewel ze soms elkaars rivalen zijn, vormen de drie een hecht bondgenootschap en trekken gezamenlijk op tegen hun gewelddadige en losbandige vader en depressieve moeder. Omdat de grenzen tussen de ouders, hun zoontjes en verwilderden voortdurend verschuiven, slaat de titel Wij, de wilden dan ook op alle vijf gezinsleden.
In negentien anekdotes vertelt het jongste broertje zijn van pijn en geweld doortrokken jeugdherinneringen. Zijn moeder ziet als eerste dat hij de intelligentste en meest schoolse van het gezin is. Naarmate zijn wrevel toeneemt raakt zijn blik op de anderen verbitterd, maar die kunnen zijn medelijden niet verdragen, wat de onderlinge verhoudingen onder spanning brengt. De enige mogelijkheid om tussen deze wilden zijn ware identiteit te vinden is door heimelijk zijn gevoelens en seksuele fantasieën aan een dagboek toe te vertrouwen, waarin hij zich tevens onverbiddelijk kwetsend uitlaat over zijn ouders en broers. Een dramatische ontknoping is dan uiteindelijk onvermijdelijk.
Bij afwezigheid van een noemenswaardig plot wordt het intense verhaal gedragen door de lyrische, beknopte en trefzekere schrijfstijl en de levendige en geloofwaardige personages. Torres is een scherpzinnig waarnemer en bouwt de anekdotes zorgvuldig op rond schijnbaar alledaagse gebeurtenissen. De jongste zoon vertelt de anekdotes zoals hij ze zich herinnert, waarbij hij de scherpste kantjes ervan lijkt te hebben afgehaald, wat de hartverscheurende leeservaring versterkt.
De debuutroman van Justin Torrres werd door critici lovend ontvangen en won diverse Amerikaanse literaire prijzen voor debutanten.
1
Reageer op deze recensie
