Een fijne YA fantasy met interessante personages

‘De prins van Toorn’ is het eerste deel in een fantasy trilogie van Kerri Maniscalco.

Dit boek staat in het teken van heksen, een eeuwenoude vloek en de zeven prinsen van de Hel.

Het belooft een spannend verhaal te worden wanneer de tweelingzus van Emilia wordt vermoord en zij op zoek gaat naar de dader. Toffe ingrediënten bij elkaar dus!

‘De prins van Toorn’ is geschreven vanuit het perspectief van Emilia.

Kerri Maniscalco besteedt geen onnodig lange uitleg aan wat de world building en het achtergrond verhaal betreft, maar laat ons al tijdens het lezen kennis maken met de wereld waarin Emilia leeft, wat de achtergrond van haar familie is en wat er nu precies schuil gaat achter die eeuwenoude vloek.

Dit begint met het proloog waarin we Emilia en Vittoria leren kennen als kinderen. Direct wordt duidelijk hoeveel de zussen van elkaar verschillen. Na het proloog gaan we tien jaar verder in de tijd, naar het heden.

Het boek heeft korte hoofdstukken waardoor het verhaal vanaf het begin fijn leest en zeker in combinatie met de schrijfstijl van Kerri, gaan we vlot door het boek. Ze maakt de lezer nieuwsgierig naar het volgende hoofdstuk en dat vond ik een fijne ervaring.

Zoals ik al aangaf is er geen lange uitleg over de world building.

Dit heeft vooral te maken met dat het eerste boek zich afspeelt in de mensenwereld.

Dit maakt mij wel meteen nieuwsgierig naar het vervolg, omdat we daarin een heel andere wereld gaan ontdekken.

Tijdens het lezen had ik geen moeite om alles voor mij te zien. Kerri beschrijft omgevingen en gebeurtenissen heel beeldend en dat maakt dat er vanaf het begin af aan spanning aanwezig is.

Gedurende het verhaal lijken er voor mijn gevoel wel wat gebeurtenissen te missen. Soms maken we kleine sprongetjes tussen situaties die zich voordoen, waardoor de reis er naartoe niet helemaal vloeiend verloopt voor mijn gevoel. En soms denk je dat er actie gaat komen, terwijl de daadwerkelijke actie een beetje afgezwakt wordt.

Het was an sich niet storend, maar het viel mij wel op tijdens het lezen.

Desalniettemin is het totale plaatje er eentje om van te smullen en dit verhaal wordt absoluut gemaakt door de personages die we ontmoeten.

Personages
Dit verhaal draait natuurlijk om Emilia. Het verlies van haar zus, haar zoektocht naar de dader, maar ook haar gevoelens van wraak.

Emilia is een interessant personage. Haar karakter komt goed over alsook de veranderingen die zij doormaakt. Situaties die van haar vragen anders te kijken en te denken dan de manier waarop ze dat achttien jaar lang heeft gedaan.

Dat maakt dat we een interessante karakterontwikkeling zien. Dat ze hierbij ook steeds meer op haar zus gaat lijken vond ik tof om te lezen.

Wat betreft de uitwerking van haar personage in het verhaal, vond ik een klein puntje van ongeloofwaardigheid. Het is namelijk nogal vreemd als je als heks opgroeit, bepaalde krachten hebt en dan toch niet gelooft in de geschiedenis die je van jongs af aan meekrijgt. Dat vond ik een beetje dubieus.

In dit boek maken we ook kennis met een aantal prinsen van de Hel. En wat ging mijn hart hier sneller van kloppen.

Kerri heeft op de eerste plaats met prins Toorn een geweldig personage neergezet. Een duistere demon van geweld en oorlog. Ik kon niet anders dan verliefd op hem worden. Want wat een heerlijk duister karakter heeft hij.

De chemie tussen Emilia en Toorn is heerlijk en fascinerend. Zowel de wijze waarop ze elkaar ontmoeten, elkaar verachten en van elkaar leren.

Er wordt behoorlijk wat spanning tussen hen opgebouwd die mijn emoties verschillende kanten op liet gaan.

In dit eerste boek was het echter wel een vrij brave versie van bijvoorbeeld de spanning tussen Feyre en Rhysand van ‘Het hof van Doorns en Rozen’. Ik ben heel erg benieuwd of deze spanning tot een climax komt.

Gevoelens en emoties zijn absoluut voelbaar, vooral bij Emilia, en ik ben dan ook positief verrast door de wijze waarop Kerri haar personages heeft uitgewerkt.

Maar uiteraard is niet alles wat het lijkt, en ik ben dan ook heel benieuwd hoe de relatie tussen deze twee personages zich gaat ontwikkelen in het vervolg.

Naast Toorn, ontmoeten we ook drie andere broers uit de Hel. Hebzucht, Afgunst en Lust. En wat heeft Kerri ook met deze personages al sterke karakters neergezet.

Ik ben oprecht fan van de prinsen van de Hel en vooral zij zorgden dat ik dit verhaal zo ontzettend snel in mijn hart sloot. Hun namen verklappen natuurlijk al meer over hun demonische krachten, en Kerri heeft ze echt briljant uitgewerkt en neergezet in dit eerste boek.

Het smaakt oprecht naar meer!

Last but not least. De familie van Emilia heeft ook een rol in dit verhaal. Al is de rol van haar ouders niet noemenswaardig. Maar dat is meestal wel herkenbaar voor een Young Adult.

Haar oma is de vrouw die de meisjes zo goed als opgevoed heeft en daarnaast ook belangrijke informatie bezit. Echter vond ik haar personage niet heel erg lekker uit de verf komen. Zeker gezien de geschiedenis had ik van haar rol net even iets meer verwacht.

Doordat de rollen van de familie kleiner zijn, had ik het gevoel dat ze ver van Emilia af stonden. Om het verhaal net iets completer te maken, had ik zelf dus graag iets meer uitwerking/verdieping willen zien.

Conclusie
‘De prins van Toorn’ is een fijn eerste deel in een fantasy trilogie.

We krijgen een mooie opbouw te zien en maken kennis met toffe personages die ik na dit boek echt nog veel beter wil leren kennen.

Vooral de prinsen van de Hel hebben mij enorm gefascineerd en ik ben bang dat ik nieuwe bookish boyfriends heb ontdekt. Ik hou van duistere personages die anderen gebruiken voor persoonlijk gewin. Bring it on!

De ‘enemies to lovers’ trope vond ik tof, al ben ik benieuwd naar de ontwikkelingen in het vervolg. Want krijgen we als lezer uiteindelijk waar we op hopen?

Wat mij betreft was het in ieder geval een heerlijke YA fantasy met voldoende spanning, een tof verhaal en goede personages.

De world building was wellicht summier, maar ik verwacht hier meer van in het tweede boek, omdat we van omgeving gaan wisselen.

Vergeleken bij andere fantasy boeken is het verhaal misschien nog wat braaf en niet zo heel ingewikkeld, en ik denk dat je de sfeer wellicht kan vergelijken met de boeken van Stephanie Garber.

Het is een instap klaar verhaal en zelf heb ik er zeker van genoten. Nu maar hopen dat de vertaling van het tweede boek snel volgt!