Tot nu toe mijn favoriet in deze serie!

In ‘Koningin van de schaduw‘ duiken we samen met Aelin volop de actie in en keren we terug naar Adarlan.

Er is enorm veel veranderd in haar afwezigheid, maar Aelin heeft een hoop geleerd, dus hopelijk is ze ook een stukje wijzer.

Dit vierde boek had direct mijn volledige aandacht, daar het verhaal verschillende wendingen neemt en er een hoop gebeurt.

Eigenlijk vanaf de start is er actie aanwezig en wordt de spanning flink opgevoerd.

Met bekende en nieuwe personages, volgt het verhaal in dit vierde deel verschillende perspectieven en vallen flink wat puzzelstukjes op hun plaats.

Net als in de voorgaande delen, worden ook deze keer de personages gedetailleerd omschreven en leren we hen op hun eigen unieke wijze kennen.

Sarah J. Maas is wat mij betreft echt een koningin waar het gaat om haar personages. Ze heeft aan alles gedacht en zo vinden we naast de nodige verdieping, absoluut een gedegen uitwerking en ontwikkeling.

De ontwikkeling van Aelin heeft mij sowieso verrast. Eerlijk gezegd was zij in de eerste drie boeken en in ‘Het mes van de sluipmoordenaar‘ niet mijn favoriet.

Persoonlijk vond ik haar nogal arrogant en vooral veel te perfect.

Alhoewel ze in dit boek nog steeds te perfect is naar mijn zin, wordt wel duidelijk waar haar houding in de voorgaande boeken vandaan komt. Dat was een fijne eyeopener.

Een aantal personages die we hebben leren kennen in de voorgaande delen, hebben mij in dit vierde boek op een positieve wijze enorm verrast. Zij gaven dit verhaal een andere wending en maakten het zelfs een stuk intenser.

Intriges en geheimen kwamen tot leven en in combinatie met de flinke vaart in dit verhaal, kon ik niet stoppen met lezen.

Wie de boeken van Sarah gelezen heeft, moet het haast wel met mij eens zijn dat de world building van haar verhalen gewoonweg briljant is.

Dat is in dit vierde boek, waarbij we grenzen verleggen, absoluut niet anders.

Het verhaal heeft interessante twists en de complexiteit van alles samen is naar mijn idee geweldig uitgewerkt.

Uiteraard smaakt ook dit einde weer naar meer en ik vroeg mij oprecht af waarom ik het lezen van deze serie niet eerder heb voortgezet.

Conclusie
‘Koningin van de schaduw‘ is denk ik mijn meest favoriete deel tot nu toe in deze serie.

Zowel wat het verhaal als de personages betreft vinden we verdieping en ontwikkeling en de combinatie van alles maakt dit verhaal geweldig.

De wisselende perspectieven zorgen voor een compleet beeld en zorgen er niet alleen voor dat het vlot wegleest, maar geven je ook inzichten vanuit verschillende hoeken.

Inzichten waarvan je hoopt dat ze in de volgende boeken nader tot elkaar gaan komen.

De epische strijd heeft mijn hart verwarmd en ik ben direct begonnen in het vijfde en het zesde boek.

Deze delen kunnen namelijk als een tandem worden gelezen daar ze zich beide afspelen in de zelfde periode. De verhalen lopen dus naast elkaar.

Ik ben heel benieuwd naar wat de rest van de boeken gaan brengen en kijk nu al uit naar het epische slot dat nog komen gaat!