vakantie op Castellemare

De lange dagen van Castellamare van Catherine Banner neemt je al zodra je de mooie cover ziet, mee naar een eiland in Italië, waar je de limoncello al proeft.
Het verhaal speelt zich af eigenlijk door heel Italië heen.
Amadeo Esposito wordt vondeling gelegd in Florence, waar hij ook opgroeit, later komt hij onder de vleugels van de dokter daar en besluit hij dokter te worden.
Na zijn slagen komt hij na een lange zoektocht uit op Castellamare waar ze nog geen dokter hebben.
Hier wordt hij verliefd op het eiland maar ook op Pina, samen krijgen ze een gezinnetje, waar ze later ook het huis aan de rand van de nacht als cafe uitbaten.
De rest van het verhaal neemt je in de beschreven 90 jaar mee over het reilen en zeilen van het leven op een eiland in een besloten gemeenschap.
Wat de 2de wereldoorlog met het eiland doet, maar ook hoe veel later de financiële crisis het eiland in zijn greep hield.

Catherine Banner heeft een prettige schrijfstijl, door sommige woorden Italiaans te houden, krijgt het meer sfeer tijdens het lezen, sommige woorden klinken ook beter in het Italiaans dan als je het zou vertalen.
Doordat ze heel beeldend verteld over de planten die op het eiland maar ook het temperament van de bewoners te beschrijven heb je het gevoel dat je op het eiland bent.
Bij de beschrijvingen van de risottoballetjes loopt het water je in de mond.
De echte Italiaanse volksvertellingen in het boek zijn ook leuk gevonden, zo leer je weer wat uit een andere cultuur.
Zeker een boek wat goed bij de zomer past, maar waar je zeker ook in andere jaargetijden een fijn gevoel krijgt