Mysterieuze chocolade uit Tbilisi

Nino Haratischwili heeft in 1248 bladzijden een prachtige roman Het achtste leven (voor Brilka) geschreven. Ze begint met een bijzondere proloog, waardoor je als lezer meteen in het verhaal getrokken wordt. Je wordt ook geprikkeld om verder in het verhaal te duiken, als een soort sneak peak waar het naartoe gaat.
Het achtste leven zit voor geweldig mooie en bijzondere zinnen, die je vaak aan het denken en of glimlachen zetten, omdat ze zo mooi zijn. Verder maakt de schrijfster gebruik van citaten en leuzen, die door de tijd heen de sfeer-vooral in Rusland en in die specifieke tijd- duiden.
De schrijfster neemt je niet alleen mee in de acht levens van de 8 hoofdpersonen in 6 generaties, maar zeker ook in de geschiedenis van Georgië en Rusland.
Het verhaal begint aan het eind van de tsarenjaren, wanneer alles nog mooi is in Rusland en iedereen het goed heeft, zonder oorlog. Anastasia is de dochter van een chocolatier. Hij heeft een verrukkelijk recept voor chocolade bedacht. Puur (en onweerstaanbaar) zou er een vloek op rusten, maar een klein beetje in een taart is ongevaarlijk. Het recept blijft in de familie en loopt als een rode draad door de vertelling, evenals een wandkleed dat al dan niet afgeweven wordt.
Er vinden heftige gebeurtenissen plaats binnen en buiten deze familie, in de verschillende generaties. Gebeuren deze pijnlijke verliezen door het eten van de vervloekte chocolade?
Van Anastasia - ofwel Stasia wordt het verhaal verteld over haar halfzusje Christine, via de zoon Kostja en zijn zus Kitty. Kostja is de enige mannelijke hoofdpersoon in deze familie, hij drukt ook een behoorlijke stempel op de levens van zijn moeder, zijn tante, zijn zus, zijn vrouwen, zijn dochter en tenslotte op die van zijn 2 kleindochters. Als militair met een hoge rang heeft hij veel macht in de oorlog, maar je ziet ook hoe snel dit over is, wanneer de politieke verhoudingen veranderen. De volgende generaties zijn Elene, Daria en Nitsa (zij vertelt de familiegeschiedenis) en als laatste Brilka.
De sfeer in Rusland en Georgië in oorlogs-en vredestijd wordt zo realistisch en voelbaar belicht, je zou er bijna zelf bij geweest kunnen zijn.
Dit is echt zo'n boek dat je kan herlezen en herlezen, en je steeds iets nieuws ontdekt.