Franse sferen: landhuizen en lavendel, maar er vallen wel doden.

Dood op kasteel Brémont laat in de titel al zien dat er iemand- of meerdere iemanden- dood gaan. De tekst op de achterflap bevestigt dit en verraadt al meteen om wie het gaat. Maar voor het verhaal geeft dat helemaal niet. Het lokale leven in Aix-en-Provence wordt mooi beschreven, het is een stad, maar het doet erg aan als een dorp. Ook de (ex-)relatie tussen Antoine Verlaque en Marine Bonnet is ook interessant om te volgen, zeker niet te zoet allemaal, gelukkig. Het is een lekkere mix tussen verhaallijn, personages met details leren kennen (soort sigaren, koffies en eten waar ze van houden en waarderen) en hoe ze in het leven staan. Ik hou echt van dit soort boeken, en ik kan niet wachten op het vervolg.

Ik vind het zo knap geschreven, vanuit meerdere personages kom je erachter wat er is gebeurd, zonder dat het wordt opgesomd en je je als lezer echt meegenomen voelt. In sommige andere plots komen er ineens nieuwe feiten om de hoek zeilen, en dat is niet prettig, maar M.L. Longworth doet dit geweldig.