Snel, grappig en absurd!

Waarom zou ik me moeten houden aan de chronologie van het benepen denkertje? Nee, daar zou ik niet aan meedoen. En wat er met Manon was gebeurd, werd geantidateerd. Ik plaatste het simpelweg in de periode voor ik een relatie had met Liesbeth.'

In 'de Tijdontkenner' spelen zowel debutant Ilse Ceulemans als haar hoofpersoon, de 51-jarige Erik, met het begrip tijd. De krachtige, korte, hoofdstukken volgen elkaar snel op, waarbij we Erik leren kennen in het hier en nu, maar ook steeds meer leren over zijn verleden en de lagen onder zijn one-day burn-out. Thema's als de vader-zoon relatie, ongewenst kinderloos zijn, de midlife crisis en het zoeken naar een bestemming in het leven worden op punten hilarisch beschreven. Humor is een grote kracht van deze roman, op punten is het echt hardop lachen om Erik en zijn absurdistisch-filosofische gedachten.

En passant maken we ook kennis met de journalistiek, en nieuwsredacties onder druk door competitie van andere websites en social media in het bijzonder. Over de sfeer en werkverhoudingen op de redactie is Ceulemans kritisch, maar verrassend is dat de toenemende druk op onafhankelijke nieuwsredacties Erik niet lijken te raken, totdat zijn contract in gevaar komt, en dan nog maalt hij vooral om zijn eigen financiële toekomst.

'De tijdontkenner' leest prettig: Ceulemans formuleert in korte, puntige zinnen met humor en de hoofdstukken wisselen elkaar snel af, waardoor het niet verveelt. Op het eind richt de schrijfster zich (verrassend!) direct tot haar lezers en wenst ons een gelukkig leven. Er steekt vast nog meer achter het draadje met goudvis Jeanny, maar wat, daar moet ik echt nog even over nadenken...