Sprookje dat uitnodigt tot een gesprek

Lampje woont samen met haar vader in een vuurtoren, waar ze schepen behoeden voor een ongelukkig einde van de vaart tegen de rotsen. Maar op een nacht gaat het mis: de vuurtoren is niet aan en een schip leidt schipbreuk. Lampje verhuist naar Het donkere huis en haar vader blijft achter in de vuurtoren: ze zullen voor zeven jaren gescheiden zijn. Het is het sprookjesachtige begin van een sprookje dat vele lagen kent en lezers in alle leeftijden zal boeien.

In ons huis werd Lampje voorgelezen aan drie kinderen van 6, 9 en 10 jaar oud. Alle drie hebben ze genoten van het avontuur, de spanning en de magie van dit boek. Tijdens het voorlezen kwamen we van alles tegen dat aanleiding kan zijn voor een niet-alledaags gesprek. Is iemand die niet kan lezen dom? Mag je iemand die er anders uit ziet tentoon stellen? Is dat anders in de dierentuin? En waarom dan? Soms kwam het dichterbij: is het logisch dat je van je vader blijft houden en voor hem blijft zorgen, wat er ook gebeurt? Wat zou jij doen?

Annet Schaap verkent in Lampje vele (actuele) thema's op zo'n manier, dat wie dat niet wil of er nog niet aan toe is, gewoon kan blijven genieten. Anderen herkennen de verwijzingen naar thema's als (on)gelijkheid, discriminatie, en de relaties tussen ouder en kind. Mag een overheid daarin ingrijpen? Ondanks de serieuze thematiek is het een positief boek, met een echte heldin die laat zien dat je de dingen wel degelijk zelf kunt veranderen en verbeteren.

Lampje is daarmee een boek dat aanzet tot een gesprek, maar ook gewoon een sprookje kan zijn voor wie dat voldoende vindt. Een debuut als een sprookje, het is uitkijken naar het volgende boek van Annet Schaap!