Lezersrecensie
Ook voor volwassen kinderen!
,Verantwoordelijkheidsgevoel. Maar dan vooral om de verkeerde dingen, denk ik. Onbelangrijke dingen. Stress daarom. Haast. Luiheid. Verdwaling. Teleurstelling. Jaloezie. Spijt. Ik ben bang dat ik nogal lelijk volwassen ben geworden.'
Hoe confronterend en (deels) waar is bovenstaande quote voor vele volwassenen? Goldewijn schreef met 'Films die nergens draaien' een boek dat wellicht bedoeld is voor kinderen, maar net zo prachtig is voor volwassenen. Of in ieder geval voor wie van ons volwassenen niet zo lelijk volwassen is geworden dat er nooit meer een kinderboek gepakt wordt :-)
Cato groeit met konijn Beggar So op bij haar vader: op de dag dat zij werd geboren overleed haar moeder. Op een dag ontmoet ze de raadselachtige mevrouw Kano. Kano laat haar de geheimen van de bioscoop met films die nergens draaien zien en zo helpen ze samen mensen die nog iets recht willen zetten in het verleden. Stukje bij beetje leert Cato in de bioscoop ook het verleden van de mensen om haar heen beter kennen en ontdekt ze wie de volwassenen om haar heen werkelijk zijn.
Goldewijn speelt mooi met de concepten van tijd en ruimte en zet zijn lezers op veel plekken aan het denken. Wat gebeurt er eigenlijk, wanneer je in de tijd reist en iets verandert aan de loop van de geschiedenis? Over een stuk muziek dat in het verleden gespeeld wordt: ,Niemand zou het kunnen kennen. En niemand zou het hebben kunnen schrijven. Het was muziek die eigenlijk niet kon bestaan. Zij leerde het van haar vader, maar haar vader leerde het van haar, dus waar kwam het vandaan?'
Goldewijn schreef met 'Films die nergens draaien' een boek over zoeken naar wie je zelf bent, wie de mensen om je heen zijn en hoe je je tot hen verhoudt. Welk kind vraagt zich op een zeker moment niet af wie zijn ouders zijn en waarom ze zijn wie ze zijn? Dit boek laat zien dat niemand 'zomaar' wordt wie hij of zij is, het kind dat we ooit waren is er nog, en alles wat we daarna meemaakten nemen we mee en dragen we op een of andere manier over op onze kinderen. Goldewijn vertelt het onze kinderen zo: 'Al mijn liefde, alles wat ik ben, zit in haar. En ook al zou ik er niet zijn [...] ik zou toch in haar zitten.'
Hoe confronterend en (deels) waar is bovenstaande quote voor vele volwassenen? Goldewijn schreef met 'Films die nergens draaien' een boek dat wellicht bedoeld is voor kinderen, maar net zo prachtig is voor volwassenen. Of in ieder geval voor wie van ons volwassenen niet zo lelijk volwassen is geworden dat er nooit meer een kinderboek gepakt wordt :-)
Cato groeit met konijn Beggar So op bij haar vader: op de dag dat zij werd geboren overleed haar moeder. Op een dag ontmoet ze de raadselachtige mevrouw Kano. Kano laat haar de geheimen van de bioscoop met films die nergens draaien zien en zo helpen ze samen mensen die nog iets recht willen zetten in het verleden. Stukje bij beetje leert Cato in de bioscoop ook het verleden van de mensen om haar heen beter kennen en ontdekt ze wie de volwassenen om haar heen werkelijk zijn.
Goldewijn speelt mooi met de concepten van tijd en ruimte en zet zijn lezers op veel plekken aan het denken. Wat gebeurt er eigenlijk, wanneer je in de tijd reist en iets verandert aan de loop van de geschiedenis? Over een stuk muziek dat in het verleden gespeeld wordt: ,Niemand zou het kunnen kennen. En niemand zou het hebben kunnen schrijven. Het was muziek die eigenlijk niet kon bestaan. Zij leerde het van haar vader, maar haar vader leerde het van haar, dus waar kwam het vandaan?'
Goldewijn schreef met 'Films die nergens draaien' een boek over zoeken naar wie je zelf bent, wie de mensen om je heen zijn en hoe je je tot hen verhoudt. Welk kind vraagt zich op een zeker moment niet af wie zijn ouders zijn en waarom ze zijn wie ze zijn? Dit boek laat zien dat niemand 'zomaar' wordt wie hij of zij is, het kind dat we ooit waren is er nog, en alles wat we daarna meemaakten nemen we mee en dragen we op een of andere manier over op onze kinderen. Goldewijn vertelt het onze kinderen zo: 'Al mijn liefde, alles wat ik ben, zit in haar. En ook al zou ik er niet zijn [...] ik zou toch in haar zitten.'
1
Reageer op deze recensie
