Een verduiveld goede thriller

Dit boek had ik al langer in het vizier. Zeker de voorkant trok mij enorm evenals het verrassende gegeven. Ik bedoel; ik had nog nooit van het berusting syndroom gehoord.
Als iemand een moord in zijn slaap pleegt, is deze persoon dan aansprakelijk voor zijn daden en dus schuldig?
Dit is een lijvige thriller; groot formaat boek, vrij kleine letters maar over het algemeen korte hoofdstukken.
Het verhaal met zijn originele invalshoek heeft mij vanaf het begin tot het einde geboeid. De schrijfstijl is vloeiend, er zijn flashbacks in de vorm van een dagboek en het boek is wisselend qua invalshoeken.
Niet alle karakters zijn evengoed uitgewerkt maar net genoeg om het verhaal goed van dienst te zijn.
Ja, de schrijver gooit behoorlijk wat met medische termen maar dat is op geen enkel punt een hinder geweest. Lang leve wikipedia. En de medische termen worden niet zomaar lukraak gebruikt; ze zijn daar echt om je wat te leren, niet om je onder de indruk te laten zijn van de kennis van de schrijver.
Ongeveer driekwart in het boek moest ik wel even mijn hoofd erbij houden; er wordt dan langzaam naar de ontknoping toegewerkt en dan moet je wel alle krijtjes in de doos hebben, anders mis je dingen.
Dit is een langzame thriller; een verhaal wat het niet moet hebben van grote actiescènes maar van dat ondefinieerbaar gevoel; je kent dat gevoel vast wel; zo onder je huid zittend.
Zo bouwt deze schrijver heel langzaam naar de climax toe. Een climax die ik niet had zien aankomen.
Een erg goed verhaal die de hype waarmaakt.