Nog niet helemaal daar maar schrijfster toont potentie.

Via Facebook werd ik door de schrijfster Anja Keijser benaderd met de vraag of ik een boektitel van haar wilde recenseren.
Heel even heb ik dit moeten laten bezinken. Allemaal leuk en aardig maar wat als het nu eens zwaar tegenvalt?
Ik ben geen toetsenbordridder en ben er niet op uit om mensen te laten struikelen terwijl zij hun passie volgen. Echter, als je een goede recensie wil schrijven dien je wel eerlijk te zijn.
En dat gaf voor mij de doorslag.
Het verhaal gaat over een vlogger Thomas die online belaagd wordt. Thomas heeft geen flauw idee waar deze haatuitingen vandaan komen en langzaam maar zeker worden de bedreigingen heftiger tot het uitmondt in regelrechte stalking.

Aangezien Thomas niet in de beroepsmatige voetstappen van zijn vader wilde treden heeft deze Thomas bruut op straat gegooid en uit het testament geschrapt. Dus Thomas staat er alleen voor.
Dan volgt er een explosie van geweld en komen we al snel te weten wat er aan de hand is in dit verhaal.

Het verhaal bevat 146 pagina's dus ik ga hier niet alles bespreken daar anders het hele verhaal weggeven wordt.
De spanning scènes die Anja Keijser heeft bevallen mij wel, zeker in het eerste gedeelte van het verhaal.. Het boek begint gelijk met een hoop actie en de schrijfster verspeelt weinig tijd met het introduceren van de karakters.
De schrijfster houdt de spanningsboog hoog maar als Thomas eenmaal in rustiger vaarwater zit zakt deze totaal in en wordt het een ander boek.
In feite lees ik een verslaggeving van wat er allemaal gebeurd met af en toe een snipper dialoog.
(Ook de keuzes die Thomas en zijn moeder maken deden regelmatig mijn wenkbrauwen omhoog trekken.)
Op zich is daar niets mis mee maar dankzij het feit dat er weinig karakterontwikkeling plaats vindt en ik, als lezer mij niet kan identificeren met de hoofdpersonages zorgt het ervoor dat ik weinig empathie op kan brengen voor hen.
Taalkundig lopen ook niet alle zinnen lekker. Ik zal een voorbeeld geven:
Thomas verteld aan mij dat zijn ontvoerders binnen komen, kwaad zijn en wat gaan zij met hem doen? Dan volgt de zin; "Dat vroeg ik mij af".
Ik leg geen zout op slakken en het is niet dat de wereld vergaat maar het stoorde mij.
En zo zitten er nog een aantal van deze zinnen in. ( "Dat is best nog een werk komt ze achter")
Met de gruwelijkheden heeft Anja Keijser geen moeite en ik ook niet; ik hou daar wel van.
Deze beschrijft ze voortreffelijk en helemaal naar mijn smaak.
Echter, het gevoel blijft mij bekruipen dat de schrijfster heel snel uit de startblokken is geschoten met dit verhaal en na de thrilleraccenten niet meer wist hoe de spanningsboog hoog te houden daar de omstandigheden zich daar ook niet voor leenden.
Het is ok als een boek wat meer ruimte krijgt om te ademen en de actie scenes wat meer verspreidt worden door het verhaal. Dat zorgt ervoor dat ik meer betrokken raak bij het verhaal.
Dit is geen verkeerd verhaal en zeker het eerste gedeelte zal genoeg mensen aanspreken.
#Anja Keijser hartelijk dank voor je vertrouwen.